Homepagina > Onze overledenen > Jaar 2015. > Pater Nico de Bekker overleden.

Pater Nico de Bekker overleden.

dinsdag 24 november 2015, door Webmaster



In medeleven en dankbare herinnering

delen wij U mede dat

Pater Nico de Bekker
(Nicolaas Adrianus Alphonsus Maria),

Missionaris van Afrika
(Witte Pater)

is overleden op 22 november 2015.


_


Nico werd geboren op 30 augustus 1922 te Lith. Hij had een oom M.Afr., een zus MSOLA, en later drie neven (oomzeggers) M.Afr.: Jan, Piet en Jozef.
Om missionaris te worden volgde hij de opleiding in onze vormingshuizen van St. Charles bij Boxtel, en ‘s Heerenberg, waar hij zich op 22 mei 1947 door een eed van trouw verbond aan onze Sociëteit.
Op 11 april 1948 werd hij priester gewijd. Op 18 januari 1949 vertrok hij naar Sumve in het bisdom Mwanza, voor parochiewerk en het leren van de Sukuma taal en cultuur.
Nico was een doorzetter, nam allerlei initiatieven en was steeds bereid een dienst te verlenen. Hij hield ervan verhalen te vertellen. Hij was steeds op zoek naar méér informatie en een beter inzicht. Tijdens zijn filosofiestudie typeerde men hem als “een klein maar vinnig ventje”. Hij had een geheugen als een olifant. Ook namen onthield hij altijd, wat grote indruk maakte op de bevolking. Op zijn 80ste verjaardag schreef hij: “Mijn leven in Tanzania is voor mij een levensschool geweest, met dank aan vele Tanzanianen”.
In Sumve kreeg hij de bijnaam “Mkweche”, krakkemikkige kar: hij was wel gezond, maar niet al te sterk. In september 1949 deed hij enige maanden parochiewerk in Kilulu, werd toen leraar op de onderwijzers-opleiding in Bukumbi, en gaf kinderpsychologie. Eind 1951 werd hij leraar op het klein seminarie Nyegezi, en gaf daar rekenles. Hij leerde er de nationale volkstaal Swahili.
In december 1953 ging hij naar de parochie Iseni en schreef: ”Safari: op werkreis mensen bezoeken, was mijn lievelingswerk ”. Er was een misdienaar die door Nico naar het seminarie geholpen werd, Anthony, en die in 1988 zijn aartsbisschop werd, Mgr. A.Mayala.
Op 1 januari 1956 ging hij samen met Jos Muller een parochie oprichten in Geita waar 10 jaar tevoren praktisch niemand woonde en waar zich nu een stadje aan het ontwikkelen was vanwege de goudmijn. Dit trok mensen van vele etnische groepen aan, zij kwamen van heinde en ver, onder hen ca. 40 Europeanen. Hij leerde er de streektalen Sumbwa en Lwakakombe.

In die tijd nam bisschop Blomjous als eerste in Tanzania de beslissing tot zelfredzaamheid: de parochianen zelf moesten voorzien in het levensonderhoud van de parochiestaf, en later in alle behoeften van een parochie waaronder vormingssessies en nieuwbouw. In een nieuw op te richten parochie was dat geen sinecure. Om het gemeenschapsleven te waarborgen was er een maximum gesteld aan het aantal dagen per jaar dat een confrater in de kerkdorpen kon slapen. Vóór juli had Nico zijn quotum al bereikt.
Tijdens de schoolvakanties gaven zij cursussen voor zowel het doopsel als voor de 1ste communie. Vooral het mondeling examen afnemen was erg vermoeiend.

In december 1959 verhuisde Nico naar Kome eiland en in januari 1962 naar het voorbereidend klein seminarie te Murutunguru, voor 30 lesuren Engels en Geschiedenis per week en stapels correctiewerk. Met de studenten luisterde hij naar de opening van Vatikaan II. In Tanzania begon men toen nieuwe hymnen en kerkzangen te componeren, en Nico leerde die aan de studenten.

In februari 1970 verhuisde hij naar Itira met bisdompriester Rochus Katebure als pastoor. Die 2 jaren daar zijn Nico bijgebleven als de gelukkigste van zijn leven. Daar kreeg hij de bijnaam “Paulus”, omdat hij dagelijks op tocht was door de parochie. In februari 1972 keerde hij terug naar Murutunguru, nu als pastoor. Hij wist elk dorp over te halen hun eigen kerk te bouwen; een 1ste stap naar kleine christelijke gemeenschappen. Het aantal geloofsleerlingen nam toe, gestimuleerd door een verhalend zingen van bijna letterlijke bijbelteksten. Zoals in alle parochies waar hij werkte, had hij een welvoorziene boekwinkel.

In januari 1977 verhuisde hij naar Kalebezo, en in januari 1979 naar Buhingo met minder dan 4% Katholieken. Prioriteiten waren: opwaarderen van de parochieraad, vorming van leken, instructies voor het huwelijk, en vormingsdagen voor jongeren. Zij bouwden er een polikliniek voor de streek.
In 1985 plantte Nico een soort lupine waarvan de wortels de grond verbeterde voor landbouw. Hij begon met 1 kg en 2 jaar later had hij genoeg om met anderen te delen.
In 1988 werd hij benoemd in de liturgische commissie voor het nieuwe aartsbisdom, eerst als secretaris, later als voorzitter. En als secretaris van de commissie Vrede / Gerechtigheid / Zorg voor heel de schepping.

In het jaar 1990 bracht de katoenoogst goed geld op, met als neveneffect dat uit één dorp wel een 30-tal jonge mannen tegelijk fietsen kochten, en het uitgaanspatroon en familieleven in zo´n dorp plots sterk veranderde!
In september 1992 verhuisde hij naar Bukumbi. Hij was er samen met een Canadees die het vormingscentrum voor Catechisten van het aartsbisdom leidde, een Duitser die Engelstalige video´s in de Swahili taal synchroniseerde, nog een confrater die ziekenhuispastor was en godsdienstleraar op de middelbare scholen, en dan de pastoor.

De vooruitgang die Nico zag sinds 1950 toen hij er voor het eerst was: ziekenhuis, middelbare meisjesschool, verpleegopleiding, technische school, Catechistenopleiding, en 2 kloosters voor Tanzaniaanse zusters. De kinderen van een werkman zijn nu arts of ingenieur, en hebben de halve wereld rondgereisd. Personen- en goederenvervoer zijn erg toegenomen. Destijds had men niet meer van de stad nodig dan zout, zeep en lucifers. Nu gaan dagelijks stapels matrassen boven op afgeladen bussen naar het platteland. De behuizing en hygiëne zijn verbeterd. Vrouwen kennen de vitaminewaarde van voeding; naaien zelf en verfraaien hun jurken met borduursel. Er zijn 2 instituten om de veestapel te veredelen en om de grond te analyseren voor de benodigde bemesting.

Naast de gewone dagelijkse pastorale bezigheden in 54 kerkdorpen bereidden zij zo´n 500 volwassen geloofsleerlingen voor op het doopsel en vormsel. Ze gingen rond voor de doorgaande vorming van 200 kleine Christelijke gemeenschappen. In een bijkerk liet Nico op de muren bijbeltaferelen in Tanzaniaanse gestalten schilderen door een artiest van de streek. Vanaf de jaren 70 werd dat steeds meer gedaan over heel Tanzania. Met steun van de Nederlandse ambassade renoveerde een confrater het centrum voor invaliden en melaatsen.

In juni 1998 kwam Nico voorgoed terug naar Nederland, zoals hij schreef: “met veel kostbare herinneringen en onbeschreven ervaringen, herhaaldelijk door schade en schande verkregen”! “Het blijft voor mij een punt dat ons geloof in Jezus de basis blijft voor een vreedzame en rechtvaardige samenleving. Daarom heb ik me minder met materiele ontwikkeling bezig gehouden dan met geloofsverdieping om de mensen te laten voelen dat Jezus ons nabij is”. “Zelf heb ik de 3 fasen van de missionaris beleefd: christendom planten, stevig doen wortelen, en dan overlaten aan hen die wij daartoe opgeleid en gevormd hebben.
Hij vestigde zich in onze gemeenschap in Tilburg en vanaf 2002 in Heythuysen. Hij was er gelukkig. Hij schreef in juni 2009: “Ik kan er niet genoeg van krijgen te corresponderen met Tanzanianen die met mij samengewerkt hebben”.
In de loop der jaren heeft Nico heel wat artikelen en boekjes gepubliceerd, o.a. in Swahili: over het huwelijk; voor jongeren over seksualiteit; over het sacrament van de Verzoening; over karaktervorming. In het Nederlands schreef hij “Hand in hand met Afrika”, zijn memoires.

Op zondagavond 22 November 2015, is Nico vredig ingeslapen in aanwezigheid van Claus, een van zijn oomzeggers.

In vele ... gelijkenissen verkondigde hij hun zijn leer,
op de wijze die zij konden verstaan.

Mk. 4,33
. - . - . - . - . - .


De uitvaartdienst van Nico zal gehouden worden op :
Zaterdag a.s. 28 november 2015 in Heythuysen, Op de Bos 2 om 14.30 uur, waarna begrafenis op ons kerkhof aldaar.

Namens de familie:
Willemien de Bekker
Jan Steenlaan 16
5591 AJ HEEZE

Namens De Witte Paters, Mafr.:
Wim Wouters, sectoroverste
Modestusstraat 20
5101 BP DONGEN

Portfolio