Broeder Harrie Schellen overleden.

Harrie werd geboren op 24 augustus 1932 te Veghel, als vierde in een gezin van vijf kinderen. Hij had twee familieleden bij de Witte Paters en Witte Zusters: pater Harrie Franssen (†) was een neef van hem en zuster Francien Franssen (†) was een nicht.
Na de lagere school ging Harrie naar het kleinseminarie van de Missionarissen van Afrika in Sterksel. Na vier jaar daar besloot hij om broeder te worden. Hij bleef eerst een jaar thuis en volgde een opleiding als elektricien bij de CHV in Veghel, waar zijn vader boekhouder was.
Voor zijn missionaris opleiding ging hij naar Esch (Boxtel) en ’s-Heerenberg, waar hij zich op 7 augustus 1955 door een missionariseed verbond aan de Sociëteit van de Missionarissen van Afrika. In datzelfde jaar ging hij voor twee jaar naar Mariënthal (Luxemburg) voor verdere vorming. Hij kreeg er les in verschillende vakken: metaalbewerker, automonteur, timmerman, metselaar, architect, landbouwer, kok…; voor alle vakken kreeg hij goede cijfers, vaak vergezeld van de opmerking: “maakt goede vorderingen.”

In 1957 kwam hij terug naar ´s-Heerenberg en werkte er een jaar in de smederij. Van september 1958 tot juni 1961 was hij verantwoordelijk voor de technische dienst van ons klein-seminarie in Santpoort. Naast de vele onderhoudswerkzaamheden volgde Harrie ook drie jaar lang avondcursussen en behaalde zo het elektriciteitsdiploma V.E.V.a (Vereniging ter bevordering van Elektrotechnisch Vakonderwijs), het diploma Sterkstroom Hulpmonteur en vervolgens het diploma Sterkstroom Monteur.

Harrie had een gezond oordeel en was praktisch aangelegd, technisch en handig. Hij was opgewekt van karakter, steeds bereid een dienst te verlenen; hij was een harde werker en doorzetter met volop energie, maar hij was soms ook een beetje gespannen. Zijn voorkeur ging uit naar elektriciteit maar hij was ook redelijk bekwaam in andere beroepen. Wanneer hij voor zijn werk iets niet wist, dan zocht hij het uit. Een leraar schreef juni 1955: “Als een overste hem zou zeggen: ‘maak een atoombom!’ dan zou hij onmiddellijk beginnen met de zaak te bestuderen.”

Blij en gelukkig mocht Harrie in september 1961 naar Tanzania vertrekken, waar hij benoemd werd voor elektriciteitswerk in de bisdommen Sumbawanga, Kigoma en Rulenge. Hij begon in het bisdom Sumbawanga met het volgen van de cursus Swahili taal en cultuur, maar hij moest die cursus voor een maand onderbreken om in het kleinseminarie van Ujiji elektriciteit aan te leggen!

In juni 1962 kwam Harrie naar Sumbawanga om elektriciteit aan te leggen in het nieuwe bisschopshuis en de oude pastorie. Vanuit Sumbawanga ging Harrie voor kortere of langere tijd naar de andere parochies van het bisdom voor elektriciteitswerk in kerken, pastorieën, zusterskloosters, scholen en ziekenhuizen. Het gebruikelijke systeem was dat een aggregaat elektriciteit opwekte in de avond van 7 tot 10 uur. Later werd er een accu oplader geïnstalleerd, zodat men na die tijd ook licht had met lampen van 24 volt.

In de loop van 1963 werkte hij voor enige tijd in het bisdom Kigoma, met als standplaats Kabanga. Daar legde hij op verschillende plaatsen elektriciteit aan: twee middelbare scholen, de pastorie, het opleidingshuis van de diocesane Afrikaanse congregatie, het huis van de Medical Missionaries of Mary, de nieuwe kerk. Hij installeerde een nieuw röntgenapparaat in het ziekenhuis en repareerde de waterpomp.

In maart 1964 verhuisde hij naar het bisdom Rulenge, standplaats Katoke, voor de installatie van elektriciteit in het kleinseminarie ter plaatse, en in vier pastorieën en kerken. In mei 1965 was hij voor drie maanden in Mpanda voor de elektrische installatie in de huishoudschool van de Witte Zusters en in de pastorie. Dan weer Rulenge zelf voor een nieuw zustershuis, de pastorie van Buhororo en die van Isingiro aan de grens met Oeganda. Daarna weer de pastorie van Karema aan het Tanganyika meer.

Juist naast het kleinseminarie Kaengesa liep een riviertje op grote hoogte met een waterval. Harrie legde er in 1968 een dam in en liet het water door een pijp in een turbine vallen om elektriciteit op te wekken. Hij deed hetzelfde in Chala in 1970. Het jaar ertussen was hij in Bukumbi, bisdom Mwanza, voor de elektrische installatie in pastorie, zustershuis, catechistenschool, kerk en ziekenhuis.

Begin 1972 werd hij benoemd in Mwanza voor de technische dienst in het door de bisschoppenconferentie gebouwde “verwijsziekenhuis” dat 700 bedden telde. De staf bestond uit religieuzen en leken van vele nationaliteiten, onder wie Russen! Omdat sommige chirurgen geen Swahili en anderen geen Engels verstonden, sprak men tijdens de operaties Latijn!!

In september 1974 was hij weer terug in het bisdom Sumbawanga. Onderhoud en reparaties vroegen soms veel tijd en energie. Zo had hij voor de reparatie van de turbine van Kaengesa een draaibank nodig. De dichtstbijzijnde was in het buurland Zambia, in de garage van het bisdom Mbala, 115 km verderop. Harrie had een Volkswagen busje ingericht als een rijdende werkplaats, met werkbank en allerlei uitgekiende schuiven en vakken voor werktuigen en materiaal: voor een niet technicus was dat heel indrukwekkend om te zien!! Zo sjouwde hij letterlijk rond in stad en land.

Harrie werd ook naar andere plekken geroepen, buiten Tanzania, waar confraters gebruik wilden maken van zijn kennis en kunde. In 1970 was hij ruim acht maanden in Kampala (Oeganda) om elektriciteit te installeren in Lourdel House. En van mei tot oktober 1978 was hij in ons huis in Jeruzalem om de elektrische installatie te vernieuwen.

Tussen 1980 en 1990 werd er meerdere malen een beroep op Harrie gedaan om enige maanden in Dar es Salaam een medebroeder te vervangen die op vakantie ging. Zijn taak kon dan heel gevarieerd zijn: het inklaren van auto´s en andere importzaken en die door te sturen naar de geadresseerde; het verzorgen van vliegtickets en het vervoer van en naar het vliegveld. Tussendoor deed hij ook nog wat onderhoud en reparaties aan de elektriciteitsvoorzieningen en de apparaten. Vanaf 1988 was hij in Sumbawanga, naast de technische dienst, ook bezig met de bouw van nieuwe parochiecentra: pastorie, kerk, kantoren, en bijeenkomstruimten.

In september 2002 kwam Harrie voorgoed naar Nederland en vestigde zich te Dongen voor technische diensten, en dat was een lange lijst vol! Na elke maaltijd de afwasmachine bedienen; afvalbakken van de gangen en kantoren legen en de zakken op straat zetten; de grote bakken met tuin- en voedselafval op straat zetten; oud papier van de gangen en kantoren ophalen, bundelen, en op straat zetten; de confidentiële papieren versnipperen; elektrische apparatuur repareren, lampen verwisselen; verwarming ontluchten en lekken dichten; elke avond alle buitendeuren op het nachtslot en lichten doven; voor vergaderingen en bijeenkomsten stoelen sjouwen.

Toen in 2016 ons huis in Dongen verkocht werd, hielp Harrie mee om de verhuizing naar Heythuysen te organiseren en kwam zelf ook in Heythuysen wonen. Ook daar had hij verschillende taken zoals het opwinden van een paar staande klokken en de zaterdagkranten uit de brievenbus halen. Hij kreeg toen ook meer tijd voor zijn hobby’s: naar muziek luisteren, kruiswoordpuzzels en cryptogrammen (wij noemden dat de “kronkel van Harrie”) oplossen, modellen bouwen van kerken en andere gebouwen, windmolentjes maken voor in de tuin, en dan vooral het verzamelen van de heraldiek wapens van de bisschoppen van Tanzania en van onze Sociëteit.

Vanaf de maand mei 2024 voelde Harrie zijn krachten afnemen en kon hij steeds minder aan alle activiteiten van de gemeenschap meedoen. Dat vond hij wel erg, want Harrie was altijd graag overal bij. Hij bleef steeds vaker op zijn appartement waar hij op 28 augustus 2024 in zijn slaap is overleden.

Op dinsdag 3 september 2024 zullen we om 14.30 uur afscheid nemen van broeder Harrie Schellen tijdens een Eucharistieviering in de kapel van Huize St. Charles in Heythuysen en hem ter ruste leggen op het kerkhof aldaar.

Namens de familie :

Francien Schellen
Hoofdstraat 25-b
5461 JC Veghel

Namens de Witte Paters :

Jozef de Bekker
Op de Bos 2
6093 NC Heythuysen