Broeder Gerard Hoppenreijs overleden.

Gerard, ook wel Sjiert genoemd, werd op 30 april 1936 te Elst geboren.
Om missionaris te worden volgde hij de opleiding in onze vormingshuizen van Sterksel, St. Charles bij Boxtel en ’s-Heerenberg, waar hij zich op 30 juli 1958 door een eed van trouw verbond aan onze Sociëteit als Broeder Werenfried.

Gerard had een gezond oordeel, was een goede werker en had vooral oog voor detail. Hij had een sterke wil maar was wat nerveus van aard. Hij beschreef zichzelf als iemand met een “niet altijd gemakkelijk karakter”.
Na drie jaar op het klein seminarie van de Witte Paters heeft hij thuis enige jaren op een boerderij gewerkt, terwijl hij de tweejarige landbouwwinterschool deed.
Terug bij de Witte Paters leerde hij daarna timmeren en smeden.

In augustus 1958 ging hij voor verdere vorming naar Mariënthal in Luxemburg, waarna hij in 1960 belast werd met de groentetuin van ons klein seminarie in Santpoort. Hij deed dat tot tevredenheid van allen. Ondertussen volgde hij van 1960 tot 1961 een tuinbouwcursus, en van 1961 tot 1963 de LTS voor Diploma Hulpmonteur. In de WP gemeenschap vond men hem: “... een prachtkerel, open en gedienstig”, maar soms wat hard van oordeel.

Op 14 oktober 1964 vertrok hij naar het bisdom Bukoba in Tanzania. Op het vliegveldje zag hij een boordje met paarse bef, en Gerard stapte er op af. Het bleek niet zijn bisschop maar de Tanzaniaanse bisschop van de Lutheranen te zijn! Deze wilde van geen verontschuldigingen weten, en insisteerde om hem naar de procure van de Katholieken te brengen. De volgende dag ging Gerard naar Kagondo, waar hij een paar uur per dag al vast wat Swahili studeerde en voor de rest van de dag in de diocesane garage o.l.v. Broeder Stephan van Rooij († 1992) wat ervaring in monteurswerk opdeed voordat hij in Kipalapala aan de Swahilicursus begon.

Vóór dat hij die kon beëindigen werd hij op 3 mei 1965 al weer teruggeroepen om de Technische Dienst op zich te nemen in het groot seminarie voor Filosofie te Ntungamo. Dat was het jaar ervoor gebouwd o.l.v. drie Kajotters, schitterend gelegen op een klip met uitzicht op het Victoria meer. Het meer bood hen de gelegenheid om te zwemmen en zij waren er ook van afhankelijk voor de watervoorziening. In zo’n instituut met veel jongelui is er steeds zeer
veel werk voor de Technische Dienst! Tussendoor werd hij ook nog gevraagd om in Kashozi tijdelijk de Broeder te vervangen, die daar belast was met de diocesane timmerwinkel.

In januari 1969 verhuisde hij naar het Diocesane Economaat om assistent te worden van de Procurator. Hij moest er zorgen voor de bestellingen en de post van zowel het bisdom Bukoba als dat van Rulenge en voor Nyaronga, de meest noordelijke parochie van Kigoma. Die bestellingen varieerden van grote zaken als bouwmaterialen tot voorzieningen voor het huishouden. Zo ontving de communiteit van Nyaronga voor die dienst de ene week een pakje roomboter, de andere week een stuk kaas of een stuk worst, wat uiteraard zeer op prijs werd gesteld!

Op 15 september 1974 verhuisde Gerard naar de WP procure in Dar-es-Salaam en werd daar de Procurator. Hij verzorgde er de bestellingen voor alle 8 WP bisdommen in West Tanzania, en ook voor verschillende andere bisdommen en congregaties. Soms besteedde hij zijn vakantie om bv. een nieuwe auto naar zijn eigenaar in Rulenge te brengen, via Moshi, het Serengeti National Park en Mwanza.

Van september 1981 tot maart 1982 verving hij de Econoom van Katoke, het klein seminarie van het bisdom Rulenge. Op 7 maart 1982 verhuisde hij zelf naar Rulenge om er Assistent te worden van de bisdom Econoom/Procureur. Het was niet altijd een gemakkelijke taak om er de bestellingen naar toe te krijgen, omdat het in een uithoek van Tanzania lag, een streek zonder spoorlijn of asfaltweg.

Op 10 november 1984 verhuisde hij opnieuw, nu naar het groot seminarie voor Filosofie in Ntungamo om er de leiding te nemen van een groot onderhoud. Hij renoveerde alle gebouwen; dakgoten, regenpijpen, waterleiding, vloeren en muren aan de kant van het Victoriameer die bij slagregen water door lieten. Broeder Tinus Berends († 2011) assisteerde hem voor de vernieuwing van de elektriciteit en de toiletten. Afgezien van Louis Stultiëns († 2016) uit Nederland en Walter Schnarwiler († 2007) uit Zwitserland bestond de hele staf uit Tanzanianen.

Op 16 januari 1987 werd hij econoom van de gemeenschap van de Witte Paters procure in Dar-es-Salaam. Daar leefden toen een 10-tal vaste bewoners en er waren een 15-tal bezoekerskamers voor WP en ander “kerkpersoneel”. De regionale overste schreef 28 april 1992: “Gerard bracht er enige goede verbeteringen aan, vooral wat de maaltijden betrof”. Er waren wat tegenstellingen tussen huisgenoten vanwege verschillende karakters, wat het leef- en werkklimaat niet altijd vergemakkelijkte. Dat heeft er misschien toe bijgedragen dat hij in 1989 last kreeg van een maagzweer. Toch schreef hij op 23 juli 1990: “Ik ben hier al die jaren met plezier bezig geweest”.

Op 1 november 1990 kwam hij voor enige jaren naar Nederland waar hij zich verdienstelijk maakte in de technische dienst in Heythuysen en met ziekenvervoer naar de huisarts of het ziekenhuis.

In februari 1995 keerde hij terug naar Nyegezi in Tanzania, waar hij werd belast met het economaat van de communiteit van de Regionale Overste. Zij waren daar met 5 confraters en hadden een 7-tal bezoekerskamers. Voor het onderhoud van huis en omgeving waren er 5 personeelsleden. Het was Gerards taak de personeelsleden aan te sturen voor het onderhoud, om inkopen te doen en bezoekers te ontvangen. Wat hij het zwaarst vond was wel het vele thuis zijn en helpen het huis te bewaken, waarvoor ze trouwens ook nog 3 honden hadden.
Toen in 2003 de Regionale Overste en de Regionale Econoom naar Dar-es-Salaam verhuisden, kreeg Gerard er ook een deel van de taak de Regionale Econoom bij, namelijk het regelen van geldzaken voor de Witte Paters uit die streek, zoals: garagerekeningen, vliegtuigvluchten regelen, het brengen/halen naar en van het vliegveld, en voor 20 auto’s de voertuigbelasting en verzekeringen regelen. Toen in 2006 Gerard 70 geworden was, werd in overleg besloten dat hij voorgoed naar Nederland terug zou gaan. Hij verliet Tanzania op 30 november 2006.

Na een goede vakantie vestigde hij zich in het voorjaar 2007 in Heythuysen. Hij functioneerde er regelmatig als chauffeur voor zijn medebroeders, hielp bij het opruimen van appartementen en het installeren van nieuwkomers. In januari 2011 werd hij gevraagd lid te worden van de Werkgroep Facilitaire Zaken van Land van Horne voor het hele gebouw en park van St. Charles. Hij zorgde ook voor de bloemen en de besproeiing van het gazon van ons kerkhof. Als ontspanning luisterde hij graag naar muziek.

Ruim een jaar geleden begon Gerard zwakker te worden en namen ook zijn mentale krachten af. Hij ging alsmaar moeilijker lopen en werd steeds meer afhankelijk van hulp geboden door de zorg van het Land van Horne en van die van zijn confraters. Tenslotte werd hij bedlegerig maar kon steeds rekenen op de liefdevolle hulp van zijn eigen familie zowel als die van zijn Witte Paters-familie. Op 20 december is hij rustig ingeslapen in zijn appartement.

Op vrijdag 28 december zullen wij om 14.30 uur afscheid nemen van Broeder Gerard Hoppenreijs tijdens een Eucharistieviering in de kapel van huize St. Charles in Heythuysen en hem te ruste leggen op ons kerkhof aldaar.

Namens de familie:

Marie-José Flisijn-Hoppenreijs
Grevenveld 29
6852 HM Huissen

Namens de Witte Paters:

Jozef de Bekker
Op de Bos 2
6093 NC Heythuysen