Pater Frits van Vlijmen overleden.

_	In medeleven en dankbare herinnering delen wij U mede dat FRITS VAN VLIJMEN, (Fredericus Christianus), van de Missionarissen van Afrika - Witte Paters - op donderdag 11 augustus is overleden. _

Frits werd geboren op 3-11-1928 te Hoorn. Om missionaris te worden volgde hij de opleiding in onze vormingshuizen van Sterksel, St. Charles bij Boxtel en ’s Heerenberg, waar hij zich op 22-7-1955 door een missionaris-eed verbond aan onze Sociëteit. Hij werd in Galashiels, Schotland, priester gewijd op 24-5-1956. Hij had een gezond oordeel, en was zeer principieel, met een meer praktische dan theoretische belangstelling. Geschiedenis en feiten-materiaal boeide hem al in zijn studententijd. Hij was een doorzetter, zeer toegewijd, met een groot plichtsbesef. Hij nam steeds initiatieven en wist zijn werk goed te plannen, ordelijk en methodisch; iemand van wie je op aan kon, en die graag een dienst verleende. Hij ging recht op zijn doel af, zei wat hij dacht, en had de gave iets duidelijk uit te kunnen leggen.

In september 1956 ging Frits naar Londen om na een jaar voorbereidende studie, een M.A. te behalen in Edinburg aan St. Andrews Universiteit om daarna Engels, Latijn, Geschiedenis en Geografie te doceren op middelbaar niveau. Hij vertrok op 13-12-1960 naar het aartsbisdom Tabora in Tanzania, om vanaf januari 1961 Geschiedenis en Engels te geven op de middelbare school St. Mary’s. Toen de Broeders van St. Louis van Oudenbosch die school overnamen, ging Frits op 22-1-1964 naar het klein seminarie Itaga om er Latijn en Geschiedenis te geven. Het volgende jaar begon men de gebouwen te vernieuwen en nieuwbouw toe te voegen om in 1967 het 5e jaar middelbaar te openen en in 1968 het 6e. De Bisschoppen Conferentie had besloten om van Itaga een territoriaal seminarie te maken voor die 2 hoogste klassen, naast Nyegezi in Mwanza. In 1970 kreeg Itaga zijn eerste Tanzaniaanse Rector, een bisdom priester van Tabora. Er werd toen een nieuwe kapel gebouwd De oude kapel werd omgevormd tot aula en de oude aula werd omgevormd tot bibliotheek en leeszaal.
Ook in Tabora stad werd in die jaren veel gebouwd. Alle eigenaren van huizen van gedroogde modder werd aangezegd die af te breken en in cement te bouwen. Hierbij werden ook de gedetineerden van de grote gevangenis ingezet. Zo kwam er een heel nieuw stadscentrum. Frits heeft 14 jaren les gegeven op middelbaar niveau, en hij zei dat hij dat steeds met veel plezier gedaan heeft.

In januari 1971 werd hij voor een jaar hulppastor van de parochie van de kathedraal van Tabora. In maart 1972 werd hij gevraagd voor zijn tweede grote levenswerk: Rector-leraar te worden van de opleiding en vorming van de Dochters van Maria, de zustercongregatie van het bisdom, opgericht in 1933. Eerst 3 jaren in Usongo, vervolgens 20 jaren in Ndala. Al zijn conferenties en overwegingen werden zeer nauwgezet voorbereid. In die periode publiceerde hij een zevental boekjes over spiritualiteit, in de landstaal Swahili, waaraan een grote behoefte was. Hij schreef onder andere meditaties voor de advents- en de vasten- tijd. De Duitse Abt van de Benedictijnen van Ndanda, Zuid Tanzania, vertelde Frits dat hij die ook voor zichzelf gebruikte. Hij schreef ook een geschiedenis van de parochie Ndala in het Swahili.

Het werk van Rector-leraar deed hij graag; op 23-10-1981 na een sabbatjaar schreef hij: “Tijd om terug te gaan ... om mijn hart op te zoeken dat ik daar heb achtergelaten”! In 1984 waren er 40 kandidaten in het voorbereidende jaar, 27 in het 1e jaar noviciaat, 20 in het 2e jaar, en 13 die zich na een negental jaren voorbereidden op de verbinding voor het leven. Frits had 21 lesuren en 1 conferentie per week, diverse preken, geestelijke begeleiding door gesprekken of briefwisseling, en bezinningsdagen.

In 1995 werd hij voor 5 jaar de Archivaris van het aartsbisdom Tabora. Dat werk boeide hem, vooral de informatie die hem onder ogen kwam, niet alleen van het heden maar ook van het verleden. Tabora was de plaats waar in 1878 de eerste Witte Paters aankwamen en het aartsbisdom Tabora is het moeder bisdom van de huidige 15 bisdommen in West Tanzania. Vandaar een uitgebreid archief dat de geschiedenis van de kerk daar laat zien vanaf de stichting, en van de Witte Paters die er leefden en werkten. Tijdens de weekeinden assisteerde Frits in de bisschopskerk, en elke keer deelde hij aan de kerkgangers uit een dubbelgevouwen A4 met een stukje van de geschiedenis van hun parochie, welke hij schreef als een feuilleton verlucht met oude foto’s.

Frits kwam op 9-1-2000 voorgoed terug naar Nederland en werd voor 5 jaar Secretaris van de Nederlandse Provincie van de Witte Paters. Ook dat werk boeide hem vooral vanwege al de informatie die hem onder ogen kwam. Hij was geweldig systematisch, en niet bang voor monnikenwerk. Toen hij op een nieuwe computer, met een ander systeem zijn bestanden over de geschiedenis van Tanzania, levensbeschrijvingen van Witte Paters, preken en postzegelverzameling, niet kon overzetten, zelfs niet met de hulp van specialisten, heeft hij document voor document van de ene computer naar de andere gemaild en vervolgens bijgesteld. Dagen is hij er mee bezig geweest en tot zijn grote voldoening toen het gelukt was! Daarnaast assisteerde hij elke veertien dagen in de weekeinden in de Maria Regina kerk van Boxtel en in Lennisheuvel.

Toen hij in juli 2002 met het Provinciaal bestuur naar Dongen was verhuisd ging hij 2 of 3 maal per maand op zondag in de Eucharistie voor in de Abdij van de Benedictinessen te Oosterhout tot eind 2010, en leidde hij retraites voor meerdere Zustergemeenschappen. Hij werd de geestelijk leidsman van de Broeders van Dongen, bezocht hun gemeenschap en de zieken een dag per week, en ging voor in hun bijzondere vieringen, tot zij eind 2009 verhuisden.

Op 30-4-2005 droeg hij zijn werk als secretaris over aan zijn opvolger. De provinciale overste schreef toen: “Frits behartigde het soms vele werk met hart en ziel. Met nauwgezetheid en bekwaamheid. Met toewijding en interesse. Alleen vergaderingen bijwonen en notulen maken hadden niet bepaald zijn voorkeur. Maar ook dat deed hij stipt en goed. En zijn vertalingen in het Engels van de notulen en de levensverhalen bij overlijden waren verzorgd”. Van tijd tot tijd deed hij ook vertaalwerk voor het kantoor van het bisdom Breda. Zijn opvolgers als secretaris konden steeds een beroep op hem doen, wat regelmatig voorkwam!

Er kwam nu wat meer tijd voor zijn hobby’s: lezen, postzegels verzamelen, jaarkalenders en andere zaken publiceren met zijn computer, en stropdassen kopen! Begin 2009 nam hij ook de zorg voor de sacristie op zich. Toen voorjaar 2010 besloten werd om de Schakel te verkleinen en de Contactbrief een nieuwe vorm te geven, bood hij zich aan om de lay-out te verzorgen. Dat deed hij met veel kleur en enthousiasme.

Eind april 2012 moest zijn milt verwijderd worden; het verzwakte hem enorm. Op 16 augustus verhuisde hij naar Heythuysen voor verder herstel en meer rust. Zijn enorme postzegelverzameling bijhouden vroeg te veel energie, en hij verkocht die, behalve de album met postzegels van heiligen en kerkleiders. Hij bleef veel lezen en boeken bestellen, met zowel detectiveverhalen als spiritualiteit. Hij kon daar geïnteresseerd over vertellen. Toen in juni 2016 zijn situatie ernstig werd, gebruikte hij regelmatig het gebed van Ignatius van Loyola:

"Ontvang, Heer ... Al wat ik heb of bezit hebt Gij mij gegeven. Ik schenk dit alles aan u terug ..." Het aspect van Jezus wat hij, zijn hele leven overziend, vooral beleefde was: “Hij was bezig zijn leerlingen te onderrichten.”
Mk.9,31

De uitvaartdienst zal plaatsvinden op Dinsdag 16 augustus om 14.30 uur op St Charles, Op de Bos 2, Heythuysen waarna hij begraven zal worden op ons kerkhof aldaar.

Namens de familie
Mevrouw J.W. Bloemen-van Vlijmen
Waterloostraat 114
5935 CJ Steijl

Namens de Witte Paters
Pater Piet Buijsrogge
Op de Bos 43
6093 NC Heythuysen