Homepagina > Nederland > MiniNieuwsbrieven Witte Zusters > Witte Zusters op reis naar Maastricht.

Witte Zusters op reis naar Maastricht.

zondag 25 augustus 2013, door Webmaster

Witte Zusters op reis naar Maastricht ------


door Beatrijs ten Hagen, juli 2013

In het kader van de (verlate) viering van ons 125-jarig bestaan (eigenlijk vorig jaar) gingen we deze zomer met een groep Witte Zusters een dagje uit naar Maastricht. Of noem het onze pelgrimage, want in Wyck/Maastricht heeft Kardinaal Lavigerie zijn preek over de anti-slavernij gehouden en zeven postulanten gekleed, die daar 126 jaar geleden waren aangekomen. Dus wel een uitstapje met een bijzonder doel. In totaal waren we met 45 zusters en 8 begeleidsters.

Op donderdag 4 juli was het dan zover: keurig op tijd arriveerden de zusters uit Nuland met Agaath, hun begeleidster, in Boxtel (Zr. Lucia-Marie was daags tevoren al uit Etten-Leur gekomen) en vertrokken we rond 8.30 uur met een grote bus vanuit Molenweide naar Eindhoven.
Daar stonden de zusters ons bij de poort van de oprijlaan al op te wachten.
Op naar Maastricht! Vanuit een bewolkt Boxtel arriveerden we met een warm zonnetje in Maastricht, waar we getrakteerd werden op koffie met Limburgse vlaai!

St. Martinuskerk in Wyck (Maastricht)

Na een uurtje gingen we naar de H. Martinuskerk, waar Lavigerie dus heeft gepreekt.
Helaas was de preekstoel intussen verwijderd, maar er was wel iemand in de kerk, die kon aanwijzen, waar die had gestaan. Deze kerk, met haar zeventig meter hoge toren, werd in 1856 herbouwd door de beroemde architect Pierre Cuypers. Voor dat we de kerk weer uitgingen hebben we twee liederen gezongen ter ere van onze Kardinaal. Erg indrukwekkend!

Onze dirigente Beatrijs ten Hagen.
Ons allereerste huis in Nederland, hartje Maastricht

Vandaar uit zijn we naar de Hoge Brugstraat nr. 72 gegaan, waar onze zusters hebben gewoond van 20 oktober 1887 tot mei 1893. De meeste zusters gingen er te voet heen en hebben het huis (een huidig advocatenkantoor) van binnen even kunnen bekijken. De bus is er met de overige zusters langzaam langs gereden. Een statig, monumentaal pand tussen gewone huizen. Weer een historisch moment!

Lunch aan de kade met home-made kroketten.


Rond 12.30 uur kregen we een heerlijke lunch aangeboden aan de Maaskade en daarna konden we wat rondwandelen op de kade tot de aanvang van ons boottochtje over de Maas richting St. Pietersberg, dat een klein uurtje duurde.

Daar werd ons frisdrank en/of ijsje aangeboden en zaten de meesten buiten op het dek in het zonnetje. Zon, wolken en wind wisselden elkaar af, een ideale weersomstandigheid om te varen!

Allemaal in dezelfde boot!
Wachten in het zonnetje op de boot.









Om 16.15 uur vertrokken we via Eindhoven naar Boxtel. Onze chauffeur legde af en toe uit wat er in Eindhoven en Maastricht en onderweg te zien was aan historische gebouwen en andere bezienswaardigheden. Een aardige en zeer behulpzame chauffeur. Onze hele reis verliep geheel volgens schema en tijdens een korte file zongen we drie maal: ’Wij danken u...’, de eerste keer voor de initiatiefneemsters en organisatrices, de tweede keer voor de begeleidsters en de derde keer voor onze chauffeur, die allen aan het welslagen van deze pelgrimage hebben bijgedragen en tot zo’n succes hebben gemaakt.

In Eindhoven namen we afscheid van onze Eindhovenaren en werden we enthousiast door hen uitgezwaaid! Weer keurig volgens schema kwamen we om 18.15 uur in Molenweide aan en keerde iedereen ’moe maar zeer voldaan’ naar haar eigen stekje. Nogmaals onze hartelijke dank aan allen die deze reis voor ons mogelijk én onvergetelijk hebben gemaakt.

N.B. Nog een interessant historisch bijvoegsel van onze archivaris Antoinette Winkelman:

“Het eerste bezoek van de Kardinaal aan Maastricht was in augustus 1887 om een geschikt gebouw te kopen voor een apostolaat voor de Witte Zusters en dat werd dus het 18de eeuwse pand in de Hoge Brugstraat. Het pand werd officieel geopend op 20 oktober 1887. We lezen verder in de krant: ”Reeds vroeg in de morgen van die 20ste October verdrongen groepen Wijkenaren zich rond het woonhuis der Zusters. Om 9 uur werd begonnen met de wijding van de kapel. Een tweetal zalen van het statige huis was omgebouwd tot kapel en hier voltrokken zich de zinvolle liturgische plechtigheden. De kapel was mooi versierd. Op het altaar stond een zwarte madonna: O.L. Vrouw van Afrika…..

Op Zondag 19 augustus 1888 kwam de Kardinaal voor de tweede maal naar Maastricht om de inkleding te verrichten van 7 postulanten in de St. Martinus kerk in Wijk. Er werd een groot aantal bezoekers verwacht ( ook uit België en Duitsland want van de 7 postulanten kwamen er 2 uit Nederland, 2 uit België en 3 uit Duitsland.) Zowel met het oog hierop alsook om de Afrikaanse Missie eens een extraatje te steunen, had men dagen te voren in vier kerken van de stad plaatsbewijzen verkocht:1 gulden voor de middenbeuk en 50 cent voor de zijbeuken. De Kardinaal werd aan het station verwelkomd door de deken van Maastricht. Een grote menigte begroette de kerkvorst op zijn weg.
Toen de kardinaal in het rijtuig zat werden de paarden ervoor weggehaald en jonge mannen trokken hem in triomf naar de pastorie van Wijk.
(Deze gebeurtenis kwam in onze herinnering toen we met de bus langs het station van Maastricht reden).

Na het Veni Creator sprak de kardinaal: “Deze jonge meisjes zijn bestemd om het licht van het Evangelie te brengen naar het centrum van Afrika dat in duisternis is gehuldigd. Dan sprak de kardinaal over de Slavernij aldaar. Hij preekte voor bijna een uur en de mensen waren vol aandacht.
De 7 nieuwe novicen vertrokken in de vroege herfst van 1888 naar Carthago.

Heel lang is de Stichting niet in Maastricht geweest, slechts tot 1893 maar zij heeft toch ruim honderd religieuzen gekend. Een kosmopolitisch gezelschap overigens waarin men naast Nederland ook vertegenwoordigd ziet België, Luxemburg, Duitsland, Frankrijk, Amerika, enz. Onder de Nederlandse vrouwen vinden wij verschillende Limburgse waarvan tenslotte 4 hun doel bereikten.”.

(uit: Het Kerkklokje van Maastricht, februari 1949)