Homepagina > Nederland > MiniNieuwsbrieven Witte Zusters > Familiebrief Witte Zusters, 2009

Familiebrief Witte Zusters, 2009

zaterdag 19 december 2009, door Webmaster

FAMILIEBRIEF 2009
VAN DE MISSIEZUSTERS VAN O.L. VROUW
VAN AFRIKA

Beste Familie en Vrienden,

Aan het einde van het jaar gekomen, is het goed om terug te kijken en dankbaar te zijn voor alles wat we hebben mogen beleven en tevens om vooruit te kijken. Waar staan we als Missiezusters van O L.. Vrouw van Afrika in het jaar 2009 en hoe gaan we verder?

Onlangs hebben we als congregatie voorbereidingen getroffen voor ons a.s. kapittel in 2011. Dit lijkt voorbarig maar omdat we iedere zuster de mogelijkheid willen geven om mee te denken, hebben we die tijd nodig.
Vanaf het begin van onze Congregatie leven we in internationale gemeenschappen.

Onze Congregatie is onderverdeeld in drie provincies: de Afrikaanse, Europese en CUM
( Canada, United States en Mexico ).

Hoewel er drie provincies zijn, vormen we met elkaar één hechte familie. Afrika bindt ons samen en vanuit dit grote continent benaderen we de wereldwijde ontwikkelingen en proberen we de steeds weer nieuwe vragen die ons worden gesteld, te verstaan. Steeds weer opnieuw worden we uitgedaagd te zoeken naar de juiste manier om aan deze vragen te beantwoorden.

Sinds ons laatste kapittel in 2005 is er veel veranderd.
Wat zijn de gevolgen van de economische crisis voor Afrika?
Is er meer vrijheid, veiligheid, vrede en gerechtigheid?
Hoe kunnen we ertoe bijdragen dat de kansarmen méér kansen krijgen?

Is er niet in de hele wereld een luide vraag naar meer rechtvaardigheid, verdeling van goederen, bescherming van de aarde, ook in Afrika?

Er “zijn” met de mensen en bijdragen aan hun ontwikkeling, uitgaande van hun situatie, is altijd ons uitgangspunt geweest en dit heeft ertoe bijgedragen dat werkzaamheden op gebied van onderwijs, gezondheidszorg, sociaal en pastoraal werk door de Afrikanen zelf zijn overgenomen en worden voortgezet.
Iets om dankbaar voor te zijn.

Welke uitdagingen zijn er nu?
Er zijn aanwijzingen die ertoe leiden tot het maken van een keuze voor gerechtigheid, verzoening en vrede! Hoe kunnen we die keuzes waar maken?

Allereerst:

  • Samenwerken met de lokale kerk en andere organisaties of groeperingen.
  • Netwerken met allen die dezelfde doelen beogen.
  • Evangelische waarden uitdragen bij alles wat we ondernemen.
  • In samenwerking met de lokale bevolking projecten ontwikkelen die beantwoorden aan de plaatselijke noden.

Vervolgens :

  • Open staan voor de verschillende vormen van geloofsbeleving (interreligieus dialoog).
  • Bij alle werkzaamheden alert zijn en de diepe oorzaak van
    onrechtvaardigheid en armoede aan de kaak stellen.
  • Wij zijn vrouwen met de vrouwen en besteden veel aandacht aan de
    erkenning en waardigheid van vrouwen.
  • Werken met de lokale bevolking en hun capaciteiten tot hun recht laten komen.
  • Wij blijven pioniers, altijd bereid om ergens anders te gaan waar de nood groter is.
  • Dit alles met het doel te werken aan een maatschappij waar geen plaats is voor corruptie en uitbuiting, maar gerechtigheid nastreven en veiligheid en vrede voor iedereen.
  • Wat voorop staat is niet allereerst de grootschaligheid van een project, maar de manier waarop het is georganiseerd. Het gaat om leiderschapsfuncties, delegeren, subsidiariteit en
    bevorderen van de capaciteiten van medewerkers.
  • Voortzetting van projecten is een uitdaging en oproep aan jonge mensen om zich hiervoor in
    te zetten.

De foto links toont een
Congolese medezuster,
zr. Mapendo, die aan het
hoofd staat van een basisschool.

Vanwege de oorlogssituatie in
D.R. Congo, bleven veel
kinderen verstoken van
onderwijs.

Dit project beantwoordt aan
een plaatselijke nood.

Wij zijn er ons van bewust dat we kwetsbaar zijn en dat vraagt bezinning en voordurend keuzes maken in een wereld die zich manifesteert als een globale wereld.
We kunnen ons niet afzijdig houden van wat elders gebeurt. Het raakt ons allemaal en speciaal onze ‘MISSIE’ in Afrika.

Daarom zijn er activiteiten waar zusters in Nederland met anderen betrokken zijn om op kleine schaal mee te werken aan een betere wereld.

Actie tegen de armoede

Eén van onze zusters wonend in het woonzorgcentrum te Boxtel, schreef ons het volgende : “Als bewoners van Woonzorgcentrum Molenweide hebben wij ook op 16 oktober 2009 op een bescheiden wijze deelgenomen aan de wereldwijde oproep tot actie ”Tegen de armoede”.We hebben samen gebeden in onze kapel om onze staatshoofden aan hun beloften te herinneren om vooral Millenniumdoel 1 waar te maken, namelijk de armoede de wereld uit. Wij wilden op onze manier getuigen en er voor bidden dat het menens is met deze grootste uitdaging van onze tijd en dat we er voor 100 procent achter staan. Samen met enkele leden van Amnestie Internationaal, met vele bewoners en met zusters van de omliggende communiteiten, hebben we staande de verklaring “tegen de armoede” uitgesproken. Na afloop van de viering hebben we nog onze handtekeningen gezet en opgestuurd naar den Haag.

We waren blij verrast met de twee grote vlaggen voor dit speciale doel gemaakt, die we van de gemeente Boxtel te leen hadden gekregen. Een sierde de Kapel en de andere hing bij de Molenwiek.

Noemenswaard is ook te vermelden dat de gemeente Boxtel de maand november uitriep tot Millennium maand.
Omdat bewustwording een belangrijke stap is om de millenniumdoelen te verwezenlijken, werden er tijdens de maand november verschillende activiteiten georganiseerd in de gemeente. Dit om de aandacht te vestigen op het armoedeprobleem in de wereld, op eerlijke handel en op een schoner milieu.
De bedoeling was dat in 2015 de millenniumdoelen gehaald zouden zijn maar ze zijn nog maar voor de helft verwezenlijkt. Nu in 2009 leeft meer dan een miljard mensen nog steeds van minder dan één euro per dag. Dit is ongehoord !

Onze jubilaressen

Op 14 augustus hebben we zoals voorgaande jaren onze familiereünie gehouden in Molenweide, Boxtel.
Het afgelopen jaar vierden zestien zusters hun jubileum.

  • Zr. Oda Hesselman vierde haar 65-jarig jubileum.
  • Zrs. Mia Dijkman, Elisabeth Derksen, Annie Huismans, Carine Loohuis en Elisabeth Nederpelt haar 60 jarig jubileum.
  • Tien zusters vierden haar 50-jarig jubileum:
    Catharine Boonman, Joanna Dekkers, Blien Veldman, Antoinette Winkelman, Truus Bos, Betsy Rijkers, Corrie van Wijk,
    Anna Brigitta, Anne Katrien en Johanna van Oostrum.
    De laatste twee zusters vierden haar jubileum in Afrika.

Dit jaar had ons feest een speciaal tintje want Piluca Benavente, onze algemene overste was aanwezig en Gertrud Glotzbach, onze provinciale overste. We namen tevens afscheid van Gertrud want zij wordt na 9 jaar trouwe dienst als provinciale overste van de Europese provincie, in januari 2010 vervangen door Helga Franke, die tot nu toe regionale overste was voor Duitsland.
De nieuwe provinciaal voor de Europese Provincie zal niet in Keulen wonen zoals voorheen maar in Parijs.

Zr. Bep van Grieken, die vanaf 1 september 2002 als onze regionale econoom fungeerde, werd op 1 juli vervangen door zr. Johanna van der Heijden.

We vierden op 7 mei een groot feest toen Caroline Lasance in Warmond 100 jaar werd.

Onze overleden zusters

Het afgelopen jaar hebben we afscheid moeten nemen van twee van onze zusters.

  • Zr. Elisabeth Heesters ( Joseph de Galilée) stierf op 18 maart 2009 in Boxtel. Zij werd 101 jaar.
  • Zr. Cecilia Terwisscha van Scheltinga ( Antoine Fernandez ) overleed op 15 juli 2009 in Driebergen. Zij werd 83 jaar.

Ons kerkhof in Esch

In het vroege voorjaar van 2010 zullen de zusters die op het kloosterkerkhof in Esch zijn begraven, herbegraven worden op het kerkhof Munsel in Boxtel.
Tegen die tijd zullen hun familieleden meer informatie van ons ontvangen.

Nieuws uit Afrika

Nadat zr. Johanna van Oostrum op 10 november vanuit de Congo voorgoed naar Nederland is gekomen, zijn er nog maar twee Nederlandse zusters werkzaam in Afrika.

  • Zr. Anna Brigitta is op 2 september, na een vakantie in Nederland weer teruggekeerd naar
    Mwanza, Tanzania waar zij haar werk voortzet voor mensen in nood en voor de vrouwen.
  • Zr. Anne Katrien is nog steeds werkzaam in de catechese in Kigali, Rwanda.

Een eeuw op weg in Rwanda

Op 13 maart 2009 was het honderd jaar geleden dat de Missiezusters van O.L. Vrouw van Afrika in Rwanda haar missiewerk begonnen.

We citeren hier enkele passages uit een brief van zr. Anne Katrien.

Na een reis van 22 dagen, komende van Tanzania, kwam de eerste groep van 4 Witte Zusters in Save – Rwanda aan waar ze met groot enthousiasme werden ontvangen door de lokale bevolking.
Op 200 meter afstand van de kerk, de eerste in Rwanda, gebouwd door de Witte Paters, wachtte hen een huis op, zonder comfort, maar tamelijk groot. Vol moed en ijver aanvaardden zij de huisvesting, het voedsel, het klimaat en de omgeving; alles wat deel uitmaakt van een nieuw land.

Hun eerste zorg was het leren van de inlandse taal : Kinyarwanda, maar al heel spoedig hadden de Ruandezen begrepen waarom de zusters naar Save kwamen en vanaf de tweede dag kwamen talrijke zieken naar hen toe. Met behulp van een tolk begon zr. Alphonsa hen te verzorgen. Een groot gedeelte van hun tijd werd besteed aan de huisbezoeken. Ieder van de zusters kreeg een regio aangewezen waar ze trouw naar toe ging.

Na het leren van de taal, in het begin héél gebrekkig nog, besteedden de zusters een groot gedeelte van hun tijd aan de catechese. In iedere missiepost kreeg die activiteit veel aandacht.

Volgens de richtlijnen van Kardinal Lavigerie, die onze Congregatie in het leven riep voor de promotie van de Afrikaanse vrouw, kregen de vorming en het onderwijs eveneens heel bijzondere aandacht.
In 1939 werd de eerste middelbare school voor meisjes door de Witte Zusters geopend in Save; het was een groot gebeuren !

Zoals hierboven gezegd, kreeg de ziekenzorg niet minder aandacht: ziekenhuizen, gezondsheidscentra, kraamklinieken, voedingscentra, enz., werden opgericht.

Een ander gebeuren, dat de kerk van Rwanda tekent, is het feit dat de Witte Zusters een instrument hebben mogen zijn voor het vrouwelijk religieuze leven.

Reeds na vier jaar aanwezigheid in Rwanda, kwamen er 4 jonge meisjes bij de zusters aan die zeiden: ”Wij willen zijn zoals jullie!”
In 1919 deed de eerste van hen professie bij de Afrikaanse zusters, de Benebikira.
Op het ogenblik telt die congregatie 345 geprofeste zusters. Het kleine mosterdzaadje is een grote boom geworden.

“ Hoe hebben de Ruandezen ons spoor gevolgd ? ”

Zonder op te scheppen, geloof ik dat wij mogen zeggen dat wij hen een “geest” hebben kunnen geven, zoals de Generale Overste van de Benebikira ons onlangs zei: “Wij zijn geworden, wat jullie van ons gemaakt hebben, en daar zijn we trots op!”
Wij hebben hen eveneens geinspireerd om “missionaris” te zijn. De twee congregaties: Abenebikira en Abizeramariya die wij geholpen hebben met hun vorming, werken nu ook in verschillende landen van Afrika.
Het grote aantal van onze zusters die in het onderwijs gewerkt hebben mogen vandaag de dag zien hoe velen van deze meisjes die zij onderwezen hebben, belangrijke posten bekleden op politiek, social en educatief gebied.
Practisch al onze werken in Rwanda zijn nu overgenomen door de Afrikaanse zusters of door de Staat en gaan door.

Met vreugde mogen onze zusters, die in de catechese en pastoraal hebben gewerkt, zien hoe de leken: mannen en vrouwen, meisjes en jongens, uit alle standen en rangen, zich inzetten als vrijwillige cathechisten, om de talrijke jeugd van Rwanda te onderwijzen: in onze parochie
H. Famille te Kigali is hun aantal 120.

Dit alles spoort ons aan om op een bescheiden manier ons 100 jarig bestaan in Rwanda te vieren. Wij danken de Heer voor alle gaven en zegeningen die wij van Hem mochten ontvangen.

Onze dankbaarheid gaat ook uit naar al onze medezusters die de weg voor ons openden, niet zonder moeilijkheden, naar hen die ons voorgingen, naar aldiegenen die in onze thuislanden zijn en die Rwanda in hun hart dragen.

Van harte dank eveneens aan al onze Ruandese broers en zussen met wie wij deze weg mochten gaan en die ons verrijkt hebben!
Ons charisma: Zusters missionarissen van O.L. Vrouw van Afrika: uitverkoren, geroepen en gezonden om Jezus Christus te verkondigen behoort ons niet alléén toe, wij willen het graag met jullie allen delen; onze geschiedenis gaat immers door!”
Tot zover de brief van zr. Anne Katrien.

Tot slot wil ik u hartelijk danken voor uw belangstelling voor onze Congregatie, ons werk in Afrika en uw gewaardeerde financiële steun.

Met Kerstmis is Jezus geboren in een stal. Hij is klein en kwetsbaar en strekt zijn handen uit naar de mensheid om ons in Zijn liefde te laten delen.

Moge dit gebaar ons raken zodat we het kenbaar maken en delen met anderen met wie we leven. Dat de boodschap van vrede en vreugde,
die in ons woont, verder reikt en heil mag brengen aan wie ervan verstoken zijn.

Moge het Kerstgebeuren ons aanmoedigen om trouw te zijn aan dit mysterie van liefde ook in het komende nieuwe jaar 2010.

Zalig kerstfeest en gelukkig nieuwjaar!

Zr. Jeanne Simons
Regionale overste.

Boxtel, december 2009

ADRESSEN VAN DE MISSIEZUSTERS VAN O.L. VROUW VAN AFRIKA IN NEDERLAND

Websites