Pater Rini van den Oord overleden.

In medeleven en dankbare herinnering delen wij U mede dat pater Rini van den Oord (Marinus Johannes Franciscus Catharina) Missionaris van Afrika (Witte Pater) op 4 mei 2012 is overleden. _

Rini werd geboren op 25 juni 1936 te Kaatsheuvel. Om missionaris te worden volgde hij de opleiding in onze vormingshuizen te Sterksel, Santpoort, Esch bij Boxtel, Boechout (België), Dorking (Engeland) en Heverlee (België), waar hij zich op 28 juni 1963 door de Missionariseed verbond aan onze Sociëteit. Hij werd op 4 juli 1964 priester gewijd in zijn geboorteplaats Kaatsheuvel.
Op 17 december dat jaar vertrok hij naar het bisdom Tamale, Ghana, voor parochiewerk in Salaga.

Rini was goed van karakter en een harde werker. Hij was toegewijd, bezorgd voor de goede gang van zaken en nam initiatief. Men deed nooit tevergeefs een beroep op hem. Hij hield van sport, in tennis was hij “kampioen”, en speelde graag toneel. Tijdens zijn vorming had hij lange tijd rugklachten, waarvoor hij werd behandeld.

Een jaar na aankomst in Salaga schreef zijn regionale overste dat hij een goede start gemaakt had. “Hij maakt een zeer gelukkige indruk, en werkt gestaag.” Maar voor Rini zelf was het een moeilijk jaar. Vanwege het op verlof gaan van zijn teamgenoten en zijn moeilijkheden met de taal was het werk veel en zwaar. Hij viel meer dan 20 kg af.
Begin 1966 had hij opnieuw rugklachten en iets met zijn ogen. In het missieziekenhuis constateerde men het begin van een geleidelijke multiple sclerosis. In mei kwam hij naar Nederland voor een oogoperatie en een operatie aan een tussenwervelschijf.
Beide operaties slaagden goed. Daarom kon Rini in december terug naar Salaga, waar hij eind 1971 pastoor werd. Omdat hem deze verantwoordelijkheid toch te zwaar bleek, werd hij in mei 1972 overgeplaatst naar Tamale, Holy Cross Parish. Hij schreef dat de Islam er erg sterk was en dat weer een nieuwe taal met veel moeite aan het leren was. Er waren maar 120 gedoopten en 200 geloofsleerlingen; en men besteedde veel tijd aan sociaal- en ontwikkelingswerk om de kleine boeren te helpen. In die tijd heerste er grote werkloosheid en de scholen liepen leeg.

In september 1975 kwam hij naar Nederland voor een lange onderbreking. Hij werd provinciale secretaris. De provinciaal schreef: “Hij deed alles nauwgezet, en onder zijn redaktie werd ons intern communicatieblad ‘De Schakel’ aantrekkelijker gemaakt. Door voor vele kleine dingen te zorgen stelde hij velen op hun gemak”.
Na twee jaar ging hij weer graag terug naar Ghana, de kathedrale parochie Our Lady of the Annunciation in Tamale. In augustus 1978 schreef hij: ”Na de moeilijke aanpassing van de eerste weken voelde ik me weer echt gelukkig, en heb toen ook bergen werk verzet”. Tamale was een administratie- en handelscentrum. Bijgevolg waren de parochianen afkomstig uit alle delen van Ghana, met veel verschillende talen en kulturen, en met een stadsmentaliteit. Voor de zondagsvieringen werden 5 talen gebruikt. “De leken zijn goed ingeschakeld en zijn redelijk aktief op allerlei gebied. De kerkgemeenschap runt 8 scholen in de stad, en naast het godsdienstonderricht en toezicht erop zijn er ook financiële beslommeringen.” Vanwege de slechte economie waren veel mensen in de knel gekomen, en iedere zaterdag kwamen er tussen de 220-250 mensen voor voedselhulp.
Het werd hem weer teveel en in samenspraak met zijn verantwoordelijken in Ghana en Nederland werd besloten dat Rini een aantal jaren naar Nederland terug zou gaan, zonder uit te sluiten dat hij later nog naar Ghana zou kunnen teruggaan.

In oktober 1978 kwam hij terug in Nederland. Hij behartigde onze missieprojecten, begeleidde Afrikaanse bisschoppen naar de diverse instanties en ging in april 1979 in volledig dienstverband werken op het Missionair Centrum te Heerlen, om er het secretariaat en het archief op te zetten. Jaren later was men hem er nog dankbaar voor; zij schreven dat hij orde had gebracht in de chaos.
Toch meende Rini dat pastoraal werk hem beter lag en werd op 16 november 1981 pastoor van de H. Hartparochie te Bergen op Zoom. Hij wilde er “pastor van de nabijheid” genoemd worden, omdat hij graag dicht bij de mensen wilde leven en werken.
Op 1 juli 1983 nam hij ontslag en ging rusten in onze gemeenschap te Breda, waar hij na enkele maanden in deeltijd ging werken bij MIVA; voor beide partijen een goede tijd.
Eind 1984 werd Rini plaatsvervangend pastor te Sterksel en op 1 januari 1986 officieel benoemd als deeltijd- pastoor. Bij zijn zilveren jubileum droegen de parochianen bij om hem een reis naar Ghana te betalen. Zij vonden dat Rini het geloof op een levendige wijze kon uitdragen naar allen. Hij wilde steeds iets bijzonders maken van de Eucharistievieringen en er iedereen bij betrekken. Waar het hem in zijn priesterwerk vooral om ging was:

Vanwege zijn falende gezondheid werd het parochiewerk toch weer te zwaar. De bisschop benoemde hem per 1 april 1991 als rector van het verzorgingstehuis Antoniushof te Waalwijk, maar vanwege zijn gezondheid ging Rini op 8 augustus 1992 op rust in Heythuysen.
Toch bleef hij actief. Hij werd de contactpersoon in Nederland voor het C.A.S.-project van de F.I.C.-Broeders van Maastricht voor de Straat- en Zwerfkinderen in Accra (Ghana).
Hij zette zich ook in voor ‘de Shekinah Clinic’ van dokter David Abdulai voor de allerarmsten bij Tamale in Noord-Ghana, en vergat ook de Ghanese Witte Paters niet.
In 2000 ging Rini enige maanden Engelse taalles geven op het Missionaire Vormingscentrum van de Witte Paters in Polen en droeg er bij aan de vorming zelf. Maar geleidelijk aan ging zijn gezondheid sterk achteruit en werden de laatste jaren moeilijk voor hem.

Op 4 mei 2012 is Rini toch nog vrij plots in het St. Jansgasthuis te Weert rustig overleden.

Op donderdag 10 mei 2012 om 14:30 uur was er in de kapel van ons huis te Heythuysen een Eucharistieviering om hem te gedenken, waarna we hem te ruste hebben gelegd op ons kerkhof, Huize St. Charles, Op de Bos 2 te Heythuysen (6093 NC)).

Familie van den Oord

Jan Mol, M.Afr., Gedelegeerde Overste Nederland
Modestusstraat 20
5101 BP Dongen