Homepagina > Onze overledenen > Jaar 2012. > Pater Anton Mettrop overleden.

Pater Anton Mettrop overleden.

woensdag 15 februari 2012, door Webmaster

In medeleven en dankbare herinnering
delen wij U mede dat

pater Anton Mettrop
(Antonius Joseph Maria Ignatius)

Missionaris van Afrika (Witte Pater)

op 13 februari 2012 is overleden.

_

Anton werd geboren op 13 juli 1925 te ’s-Hertogenbosch. Om mis-
sionaris te worden volgde hij de opleiding in onze vormingshuizen
van Sterksel, St.Charles bij Boxtel, ’s-Heerenberg, waar hij zich op
9 juni 1949 door de missionariseed verbond aan onze Sociëteit,
en Monteviot waar hij op 1 juni 1950 priester werd gewijd.

Anton was een hartelijke man, met een levendige verbeelding,
grootse plannen en doorzettingsvermogen. Hij had tot het einde van zijn leven een hem typerende belangstelling en daadwerkelijke inzet voor kinderen en jongelui. Hij was muzikaal, ondernemend, kunstzinnig en een begaafd toneel speler. Hij had geen sterke gezondheid.

In september 1950 werd hij leraar op ons klein seminarie te Sterksel en later te Santpoort, terwijl hij zelf studeerde voor MO Nederlands. Daarvoor slaagde hij in 1960. Naast de reguliere zanglessen voor de zondagen studeerde hij ook de “Missa Luba” met de studenten in, die ook buiten het college een groot succes was. Minstens een keer per jaar regisseerde hij met de studenten een toneelvoorstelling, waarin hij vaak zelf meespeelde.

In 1966 ging hij naar Tunis waar hij leraar werd op de El-Menzah middelbare school. Hij hield er zich vooral bezig met algemene vorming, enkele lessen Engels, en op het internaat ervan was hij verantwoordelijk voor 150 jongens van 10-15 jaar, samen met enige Tunesische surveillanten en leraren. Hij legde kontakten buiten het college op de toneelschool en in de artistieke wereld, waar hij de diepere levensgronden ter sprake bracht.
In 1968 werd hij de overste van de communiteit van de IBLA (een literair en cultureel centrum) in Tunis terwijl hij aktief bleef in het Tunesische milieu.
In 1972 werd Anton regionale overste van Tunesië, en vanaf 1974 was hij gedurende zes jaren Assistent Generaal van onze Sociëteit in Rome. Hij vond het boeiend te zien dat er zoveel gaande was in onze Sociëteit. Hij zag ons als een internationale groep mensen van de meest verscheidene gaven en karakters, met echt menselijke aantrekkelijke en ook domme kanten. Mensen die samen een gezellige, fijne, en voor veel elkaar over hebbende familie vormen. Hij schreef in die tijd geleerd te hebben dat men geen ijzer met handen kan breken, ook niet met “vrome” handen!

In april 1981 ging hij voor missiepromotie naar Walpersdorf in Oostenrijk en vestigde zich na 4 jaar rond kijken samen met enkele medebroeders in Axams. Hij was veel onderweg in heel Oostenrijk. Hij haalde er ook eens de Internationale Missionaire Route voor geïnteresseerde Europese jongelui in de Witte Paters en Witte Zusters naar toe.
Vanuit Axams richtte hij de Poolse sector op, en hij legde ook daar duizenden kilometers af om te vertellen over Afrika en zijn M.Afr.-familie, waarin hij zelf zo gelukkig was en dit anderen ook gunde. Met enthousiasme nodigde hij dan ook jongeren uit om mee te komen leven en doen. Hij zag het als een 2 richtingenbrug tussen de continenten, die vraagt om dragers van menselijke en christelijke waarden, en die dit hoopvol uitstralen. Hij vond dat we gerust mochten zeggen dat de persoonlijke vriendschap met Jezus fantastische momenten kent; dat een leven gedeeld met anderen een vervullende zin heeft; en dat wij M.Afr. gelukkige en dankbare mensen zijn. Wat Anton in onze stichter Kardinaal Lavigerie zo waardeerde was dat deze zozeer een kind van zijn tijd was, en dat ook van ons verwacht. Meegaan met je tijd: aanpassen aan taal, gebruiken, en leefwijze.

In 1986 werd hij gevraagd moderator te zijn van het 6 jaarlijkse kapittel van de Sociëteit.
In oktober 1998 kwam Anton terug naar Nederland en woonde met twee medebroeders op de pastorie van Sterksel. Zij verleenden pastorale diensten naar vermogen, terwijl een naburige deken de verantwoording had. Hijzelf en de parochianen genoten van zijn pastoraal werk te Sterksel, de plaats waar hij zoals velen van ons zijn opleiding begon.
Anton begeleidde ook enige gemeenschappelijke retraites van de medebroeders in Nederland. Zelfs in 2006, op 81 jarige leeftijd, bereidde hij nog veel liturgische vieringen voor, alsook gezellige feesten. Toen hij gevraagd werd om in WP-kleding te poseren voor het maken van een standbeeld voor de WP in Sterksel, zei hij: Maak het onherkenbaar, maar wel met ‘open handen’. Dat was belangrijk voor hem: open handen om te geven, te ontvangen en te delen. Op 22 december 2006 werd hij opgenomen in het ziekenhuis. De arts stelde vast dat hij ernstiger ziek was dan Anton zichzelf realiseerde. Hij verzwakte steeds meer, maar bleef op de been en actief betrokken bij het pastorale werk.

Bij zijn 60-jarig priesterjubileum juni 2010 dankte hij God die hem droeg op adelaarsvleugels om hem op te werpen in de ruimte en op te vangen wanneer hij viel. Hij dankte God dat hij hem steeds weer opgooide en hem liet proberen te vliegen wat hij maar kon.

Op 24 januari 2012 brak Anton zijn heup. Hij werd geopereerd in het St. Anna-ziekenhuis van Geldrop en kreeg daarna een longontsteking. Hij is er op 13 februari 2012 rustig overleden.

Op vrijdag 17 februari 2012 om 10.30 uur was er een eucharistieviering in de parochiekerk van de H. Catharina van Alexandrië te Sterksel om Anton te gedenken. Daarna hebben wij Anton te ruste gedragen op ons kerkhof te Heythuysen. Huize St. Charles – Op de Bos 2 – 6093 NC Heythuysen.

“Ga naar de wegen en de binnenpaden en nodig de mensen dringend uit
binnen te komen, want mijn huis moet vol worden”.
Lukas 14, 23

Familie Mettrop
Parochiebestuur Sterksel

Gedelegeerde Overste
Jan Mol
Modestusstraat 20,
5101 BP Dongen