Homepagina > Afrika > Kenia > Weer terug naar Nairobi, Kenia.

Weer terug naar Nairobi, Kenia.

maandag 4 mei 2009

Dag beste vrienden van Afrika,

De vakantie en revalidatie zal er zo opzitten.
Ik heb met mijn handen gekruist gezeten en gezien dat ons mensen hier in Nederland lekker hard werken en ik maar aankomen door alle eer te geven aan de keukens dat er in onze families te vinden is; ook de hartelijkheid die ik ondervond. Dit doet me echt goed en dan kan ik er tegen in Nairobi voor de volgende 2 jaar. Dat is de bedoeling.

Op 2 april ga ik de lucht in en dan zal het er op aankomen hoe ik verder oefen. Het lopen gaat al best beter na de heupoperatie aan mijn linker been op 28 nov. 2008 en ik heb eerst ondersteuning gevonden door de 2 stokken; eens aan de kant gezet, moest ik dat been gaan belasten! Amaaaaai! Ik heb het geweten en goed dat er lieverds zijn van Dongen af, de Broeders Gloreux tot aan Roosendaal toe, de therapeute en familie die me er op wezen om door te bijten. Twee maanden lang ben ik dagelijks naar de therapie geweest voor een uur! Oefenen en niet te flauw te zijn! Dat viel niet mee!

Nu ben ik zover en ga mijn werk opnemen al stilletjes aan.
Ons mensen, mijn 4 collega’s en de mensen zitten al wel op me te wachten. Nu heb ik ook te horen gekregen dat ik mee kan gaan helpen bij het roepingen apostolaat van nieuwe candidaten voor ons Missionarissen van Afrika voor Afrika uit Kenia. Dus zwarte Witte Paters en Broeders om onze gelederen aan te sterken. Het parochieleven is nog wel steeds zeer voornaam maar ook een andere aanpak kan ons helpen in het missionerend werken onder de bevolking:

  • b.v. trauma bestrijding: kijk naar de oorlogen en onrusten;
  • vrede en gerechtigheid onder de stammen;
  • respect voor andersdenkenden, eucumene;
  • hoe met de epidemic als aids om te gaan, zeker nu weer openlijk tegen de condoom gesproken is vanuit Rome.

Wij, ons lieve mensen zullen er best een oplossing voor vinden! Dan de communicatie als internet en T.V. die meer en meer rond om ons heengrijpt. De jeugd zijn er al meesters in! Weinig kunnen we nog doen in de scholen en ziekenhuizen die ooit vele malen door ons gestart zijn met de Broeders en Zusters. Dat is haast voorbij maar toch nog raadzaam om ons te blijven interesseren want de kleine armen zijn nu meer dan ooit de gedupeerden. Zodra ik mijn neus buiten de poort van ons huis steek in Nairobi, dan zijn er de nodige hulp kreten te horen, schoolfeez..... Niet gemakkelijk voor deze mensen om dit niet te vragen als ze niet te veel hebben! Je weet maar nooit, moeten ze denken! Misschien is er wat hulp! En het moet van de scholen komen dat mensen meer mondig worden. Er zijn geen hulpinstellingen als sociale voorzieningen en verzekeringen.

Dus, met de Pasen ben ik aan het vieren de Verrijzenis “nu” met de mensen die in Nairobi in het volle leven staan: hen te woord staan die met hun dagelijkse vragen naar me, naar ons toe komen, gewoon te luisteren zou dat nodig zijn.
Dan ben ik in die grote parochie en in een van de kleine kerkjes in de krotten van Nairobi, Kibera; of bij de 110 wezen met aids/HIV-positief, kinderen zo geboren. Heel, heel veel wezen zijn er. Gewoon er te zijn, is al een opluchting en een bevrijding: d.i. verrijzen met de de ander. Oprijzen met een vleugje meer hoop voor het dagelijks leven van nu. Een praatje is al goed! Ik ga terug naar die marskraampjes en maak een babbel onder een lekkere zon: “ik met hoed op met een brede rand!” Mijn collega’s, een Belg, een Tanzaniaan, een Duitser, een Canadees en ik wensen u allen ook een mooie en stemmige Pasen toe.

Houdoe en verenigd in gebed.

Ik heb van jullie, u allen genoten. Ik kan er tegen. Dank u wel. Welkom!
Ik zal het ook horen: Karibu=welkom!

Riny.
rinyvanbr1938@yahoo.fr
roosendaal. 23-03-2009.