Zuster Tonny Stortelder overleden.

IN MEMORIAM Tonny Stortelder ( Zr. Francois Marie ) Geboren in Lichtenvoorde : 2 januari 1927 Eerste professie : 15 augustus 1955 Overleden in Boxtel : 22 april 2011.

Omringd door medezusters, familie en kennissen werd zuster Tonny begraven op 26 april 2011 op begraafplaats Munsel te Boxtel, waar zij rust temidden van haar medezusters.
Tijdens de eucharistieviering ten afscheid in de St. Petruskerk van de Verrijzenis parochie te Boxtel, werd haar missionarisleven verwoord als volgt.

Zuster Tonny groeide op in een groot gezin van 12 kinderen, 3 broers en 8 zussen, waarvan
2 meisjes op vroege leeftijd zijn overleden. Tonny was de 8ste in de rij.
Zelf schreef ze: wij zijn opgegroeid op een boerderij en waren met velen, maar samen hadden we veel plezier en waren er blij en gelukkig. Onder de oorlog hebben we wel veel mee moeten maken, maar honger hebben we nooit gekend.

Toch was er nóg een donkere schaduwkant, moeder heeft een lang ziekbed gehad. Vanwege een hersenbloeding bleef zij zeven jaar verlamd en overleed in 1943.
Tonny was toen 16 jaar oud. Is het in die periode dat bij Tonny de roeping om verpleegster te worden begonnen is en later als missionaris naar Afrika te gaan?

Op 10 maart 1953 trad ze in bij de Missiezusters van O. L.Vrouw van Afrika, ook wel de Witte Zusters genoemd en legde haar eerste geloften af in 1955.
In datzelfde jaar vertrok ze naar Algiers in Noord Afrika voor het internationale vormingsjaar, waar zij samen met de andere jonge Witte Zusters, afkomstig uit verschillende landen van Europa en Amerika, praktische kennis opdeed met het werken als missiezuster in een vreemd land, samenwerkend met mensen uit andere culturen. Na dit jaar kwam zij eerst weer terug naar Nederland, want zij had opgemerkt dat een medisch tropische cursus haar zou kunnen helpen bij haar werk als verpleegkundige in Afrika. Ze ging daarvoor naar Rotterdam voor een cursus welke daar werd gegeven door Memisa.

Met goede kennis op medisch gebied, maar vooral met een warm kloppend hart voor de zieken, is Tonny aan haar loopbaan in Afrika begonnen.

In 1956 vertrok ze naar Kagondo in Tanzania. Daar ging ze werken in een groot missieziekenhuis waaraan twee dokters waren verbonden. Daar heeft ze zeker heel veel ervaring op gedaan. Ze stond er bekend als een buitengewoon goede verpleegster, vooral op gebied van de verloskunde. Zelfs de doktoren vroegen haar om advies. Bijna twaalf jaar had Tonny in Kagondo gewerkt toen zij voor een poosje terugkeerde naar Nederland. Gedurende die periode nam zij ook deel aan het zogenaamde derde jaar, een periode van bezinning en verdieping.

Eind 1968 keerde ze na een welverdiende rustperiode terug naar Afrika. Ze was benoemd voor Kashozi. 18 Jaar heeft Tonny in Kashozi haar beste krachten gegeven, het werd haar geliefde missiepost. Er was daar een klein missieziekenhuis zonder dokter en Tonny kreeg er de hele verantwoordelijkheid voor.
Ze heeft er veel moeders geholpen bij de bevalling. Omdat de vrouwen vaak te laat naar het ziekenhuis kwamen, verliep de bevalling niet altijd zonder complicaties. Maar Tonny, met haar rustige natuur, werkte heel overzichtelijk en had de regie in handen.
Ze was geliefd bij de mensen en vooral bij het personeel van het ziekenhuis en haar medezusters. Het was niet voor niets dat ze Mama Mganga ofwel mama daktari genoemd werd, dat betekent: Zuster Dokter. De mensen hadden veel vertrouwen in haar.

In 1980 vierde ze haar zilveren professiefeest in Kashozi, en in 1984 kwam ze met vervroegd verlof om haar zus uit Canada, die ook naar Nederland kwam, te kunnen ontmoeten.

In 1986 is de kliniek van Kashozi overgedragen aan de lokale congregatie van Afrikaanse zusters. Bij hen is het werk in goede handen. Dit is geheel in lijn met wat onze Stichter Kardinaal Lavigerie ons vanaf het begin heeft voorgehouden, nl. zo te werken dat de Afrikanen zelf het werk kunnen voortzetten, want zo zei hij: het blijvende werk moet door de Afrikanen zelf gedaan worden.

Toen brak er een andere tijd aan voor Tonny. Na te kunnen genieten van een rustperiode werd ze verantwoordelijk voor de communiteit van onze oudere zusters in Sterksel. Twee jaar later werd zij benoemd tot assistente van de Provinciale Overste, met speciale aandacht voor de zieke en oudere zusters. Iets wat helemaal paste bij haar.

In 1995 kreeg ze haar benoeming voor Esch en ook daar kon ze haar beroep als verpleegster uitoefenen.

Vier jaar later vertrok ze naar Woonzorgcentrum Mariëngaerde te Warmond. Daar heeft ze met veel toewijding haar medezuster Veronica verzorgd. Ze kenden elkaar van Kashozi. Ook hier had ze de regie in handen en dat bracht wel eens verwarring. Het verlies van Zr.Veronica heeft haar veel gedaan. De persoon voor wie ze kon zorgen viel weg. Er kwam een grote leegte voor haar en verwarring begon haar parten te spelen.

Sinds februari 2011 woonde Tonny in verpleeghuis Liduina te Boxtel. Ook daar kwam weer haar ware aard naar voren in de zorg voor de anderen Ze zorgde voor de andere bewoners van de afdeling, voor zover dat toegelaten kon worden. Haar hartelijkheid ging zelfs zover dat ze ervoor zorgde een koekje bij de koffie te hebben voor bezoekers.
Bij de verzorgsters was ze bekend als een lieve en zorgzame zuster naar de medebewoners toe.

Helaas heeft het niet lang mogen duren. Op 22 april in de vroege morgen om 2 uur is ze rustig van ons heengegaan naar haar Heer en Schepper.

We zijn dankbaar voor de goede en liefdevolle zorg welke Tonny mocht ontvangen in de verschillende verzorgingshuizen waar zij de laatste periode van haar leven heeft doorgebracht, Mariëngaerde, Mariënhave en Liduina. We leven mee met de familie van Tonny, vooral met haar jongste zus met wie zij altijd nauwe banden heeft gehad.