Homepagina > Nederland > MiniNieuwsbrieven Witte Zusters > MiniNieuwsbrief Witte Zusters no. 01, maart 2009

MiniNieuwsbrief Witte Zusters no. 01, maart 2009

woensdag 15 april 2009, door Webmaster

MININIEUWSBRIEF N0. 1 MAART 2009


1968 – 2008 40 jaar CMBR ( Centraal Missie Beraad , Religieuzen )

In 1968 kwam de bundeling van krachten van de verschillende Congregaties tot stand.
De belangrijkste taken zijn dusdanig verwoord:

  • de visie op missie onder Religieuzen verder ontwikkelen.
  • missionaire activiteiten stimuleren en
  • bevorderen dat de visie van Religieuzen door klinkt in de bredere missionaire beweging.

Wederkerigheid – Dialoog – en Samenwerking zijn kernwaarden geworden van missie.
Missie niet op de eerste plaats doen maar zijn .
Als laatste punt wordt genoemd dat leken een steeds volwaardiger plek innemen in de missie.

Nieuwe uitdagingen,
Met name op twee punten blijft de inbreng van missionarissen en missionaire werkers cruciaal. Op de eerste plaats doorbreken zij met hun kennis van de situatie van samenlevingen en kerken ver van Nederland, het heersende provincialisme binnen samenleving en kerk.
Ten tweede is hun vaardigheid om met verschillende culturen om te gaan van onschatbare waarde in een samenleving waar mensen uit alle delen van wereld steeds meer zij aan zij leven.

Hoezeer ook de missionaire beweging is veranderd en zal blijven veranderen: religieuzen
zullen er een belangrijke rol in blijven vervullen vanwege hun internationale netwerken en vanuit hun missionaire ervaring en traditie.
Het CMBR organiseert jaarlijkse ontmoetingsdagen: ”Kleurrijk Religieus leven “, waar buitenlandse religieuzen elkaar ontmoeten en samen met Nederlandse medereligieuzen spreken over onderwerpen die hen bezig houden.

10 Januari 2009 hebben we 40 jaar CMBR gevierd. Alle missiecongregaties waren uitgeno-digd om deze heugelijke dag te vieren. De opkomst was groot.
Er waren geen lange toespraken maar een samenspraak van de twee secretarissen van CMBR
die hun ervaring van “MISSIE” naar voren brachten, vooral met betrekking tot de ontwikke-ling en een nieuwe invulling die het woord “missie” tot nu toe heeft gebracht.

Vanuit de zaal kon men reageren. Velen konden zich in de ervaring van de twee secretarissen m.b.t. missie herkennen.
Daarna was er panel van 5 personen die weergaven wat missie nu betekent in hun werk in Nederland. Aan het eind van de dag kwam er duidelijk naar voren dat we als missionarissen een erfgoed kunnen delen met jongeren en anderen die missionair bezig zijn. Een geestelijk erfgoed n.l. de missionaire bezieling.

Conclusie van de dag : proberen een netwerk aan te leggen b.v. met Jongeren en Missie, N.I.M ( stichting Nijmeegs Instituut voor missiewetenschappen ) en anderen.
Met elkaar in gesprek gaan als partners om ons erfgoed met hen te delen.
Altijd met een open houding naar elkaar toe en in solidariteit met elkaar.

Jeanne Simons


DANK VAN DE VIER GOUDEN JUBILARESSEN

Het is feest geweest in Eindhoven ( voor Blien Veldman en Cathrien Boonman )
in Molenwiek ( voor Joanna Dekkers ) en in Molenhof ( voor Antoinette Winkelman )
Zij danken allen die aan hun feest hebben bijgedragen, voor de organisatie, de zorgen hieraan besteed, de gebeden, attenties, kaarten, enz.

Op 11 februari werd in Eindhoven het 50 jarig jubileum gevierd van Blien Veldman en Cathrien Boonman en omdat Antoinette de contactpersoon is voor deze communiteit, werd zij ook voor dit feest uitgenodigd evenals Jeanne Simons.

Om 14.30 verzamelden we ons in de huiskamer die prachtig was versierd met allerlei Afrikaanse doeken, foto’s van de Kardinaal en Marie Mère Salomé en samen met de tafelversieringen, gaf het ons een heel feestelijk gevoel. En niet te vergeten de kunstig gemaakte kaarten voor de jubilaressen met hun eigen foto.
Na de opening van de feestelijkheden werd er hoog bezoek aangekondigd en we gingen even terug in de tijd van 1960 ….

Toen in februari 1960 de feestelingen hun eerste benoeming ontvingen ná Ste. Marie, was juist Mère Mechtilde benoemd als generale overste en daar kwam zij in hoogsteigen persoon plechtig de huiskamer binnen ( Wilma Hoitink ) gekleed in ons habijt van toen.
De drie jubilaressen kregen ieder een papier met enkele vragen die zij moesten beantwoorden:

  • hoe zouden zij de missie in Afrika van dienst willen zijn ?
  • Wat is je voorkeur ? De Franse taal of de Engelse ?

Mère Mechtilde, die geen Nederlands kende, sprak alleen in het Frans wat het beantwoorden van de vragen er niet gemakkelijk op maakte…
Vervolgens kreeg ieder persoonlijke goede raden mee in een verzameling horoscopen
( geknipt uit de Libelle ) met als titel:
Tips om jezelf te aanvaarden:
- die je mag zijn,
- die je bent volgens het sterrenbeeld waarin je bent geboren.
Het werd dus een heel moderne benoeming..

Na een mooie gebedsdienst en een feestlied, werden we allemaal aan het werk gezet met een quiz.
Het toeval wil n.l. dat de drie achternamen van de jubilaressen eindigen op “man “.
Vandaar dat we werden verdeeld in drie groepen: de Veld-mannen, de Boon-mannen en de Winkel-mannen. Per groep kregen we een versierd vel papier met de volgende vragen:

  1. Hoeveel landen heeft het continent Afrika ?
  2. In hoeveel landen van de Afrikaanse Provincie zijn onze zusters nog werkzaam in 2009 ?
  3. Kun je de vier regio’s noemen van de Afrikaanse Provincie ?
  4. In 2005 was het 23ste Algemene Kapittel. Zr. Piluca Bonavente was de hoeveelste Algemene Overste ?
  5. Wie was ná Mère Salomé de 2de Algemene Overste ?
  6. Van wie zijn de volgende uitspraken ?
    • Totuus suum ego, omdat ik aan de God van allen gezegd heb: “ik ben geheel aan U.”
    • De familiegeest die moet heersen in een communiteit kan worden samengevat in deze woorden: ”Van elkaar houden en elkaar helpen.”
  7. Hoe heet ons congregationele nieuwsbrief die van Rome komt ?
    Waarom heeft het die naam ?
  8. Hoeveel nationaliteiten hebben we in onze congregatie ?
    Probeer maar eens de antwoorden te vinden, maar dan, net als wij, zonder gegevens…
    Het was voor ons in ieder geval een hele klus !!

Tot slot werd de volgende wens over de jubilaressen uitgesproken :
Niet dat geen enkele wolk van smart over jullie mag komen,
niet dat jullie verder leven een pad van rozen zal zijn,
niet dat jullie nooit een traan zullen vergieten,
niet dat jullie nooit pijn zullen voelen.
Neen, dit alles is niet mijn grote wens voor jullie.
Mijn wens voor jullie is, dat jullie voor altijd in jullie hart de herinnering bewaren moogt van elke rijke dag, die je in jullie leven gekend hebt.
Herinnering in dank aan God dat de gaven, die Hij geschonken heeft, mochten uitgroeien tot rijpe vruchten voor zovelen met wie jullie omgingen in de zonnige tropen en in ons zonarme land.
Gouden feest: herinnering, dankbaarheid, vreugde om alles wat voorbij is of nog komen gaat omdat CHRISTUS, de Vredebrenger, de Overwinnaar is.

Nogmaals dank aan de communiteit van Eindhoven die hier zo’n interessante, leerzame, hilarische en feestelijke middag van wist te maken waaraan alle leden van de communiteit aan bijdroegen en die nog lang in onze herinnering zal blijven voortleven.
Antoinette Winkelman


Lieke Brekelmans, oprichtster van het Liliane Fonds, overleden

Zo lazen wij in de aankondiging:

“Op 16 februari 2009 heeft zij haar bestaan mogen loslaten
Ze zou op 6 april 80 jaar worden.

Liliane, Lieke, Mama Lily.
Samen met haar man Ignaas (1925-2004) bracht ze de hoop terug in het leven van honderd-duizenden mensen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika: kinderen met een handicap en hun familie.
Rotsvast overtuigd van hun betekenis, veerkracht en mogelijkheden gaf ze kinderen de kans om door revalidatie op maat te ontsnappen uit de vicieuze cirkel van armoede en handicap. En om hun eigen plek te vinden in de samenleving.
Zoals ze die zelf had gevonden, met haar beperking. ( zij was namelijk in haar geboorteland Indonesië als klein kind door polio aan één been blijvend verlamd geraakt.)
Liliane is voorgoed verankerd in ons denken en in ons werk. Haar geschiedenis gaat door, in de kinderen die dankzij haar een nieuwe toekomst kregen en in al degenen, dichtbij en ver weg, die haar werk voortzetten.”

De ‘viering van het leven’ – het afscheid - van Lieke was zeer zorgvuldig voorbereid en heeft een diepe indruk op ons gemaakt.
Uit haar levensloop, uitgesproken door haar nichtjes, de zorgvuldig uitgekozen CD’s en de toespraak van de directeur, bleek dat Lieke geen gemakkelijk leven heeft gehad en kwamen haar eigenschappen duidelijk naar voren: inspirerend, authentiek, eigenzinnig, kwetsbaar en sterk.
Een vrouw met een missie. Die trouw bleef aan haar visie, soms dwars tegen de mening van de geleerden in, omdat ze maar al te goed wist waarover ze het had!
Haar grootste verdienste was haar focus op de waarde van elke keer dat ene kind, dat ernaar hunkerde om mee te doen en om erbij te horen, net als zijzelf vroeger.
Zij geloofde in het kleine steentje dat de loop van de rivier kon veranderen; in die ene druppel, die met vele anderen een oceaan van verkwikking brengt.
Zoals zij het verwoordde in één van haar gedichten:

Kleine waterdruppel,
jij…
je trekt geen ontzag
en bewondering als de waterval.

Overweldigend,
onstuimig
als de zee
ben je niet.

Maar
wat ben je sterk,
zacht en uitnodigend,
waar je valt
om de dorst te lessen.

De dorst van velen
die verlangen
een mens te mogen zijn
onvervangbaar
en kostbaar.

Je bent groot
kleine waterdruppel
want met velen
ben je een oceaan
die steunt, draagt
en heelt…!

Dank je
dat
je
een kleine waterdruppel
durft te zijn.

Lieve Lieke, dank je wel.

Beatrijs ten Hagen


ONZE ZIEKEN

Daar de psychische conditie van Wil Hafkamp achteruit ging, was het nodig dat zij op 19 januari overgebracht werd van Mariëngaerde naar de geriatrische afdeling Mariënhave in Warmond. Wil begint daar al aardig te wennen en onze zusters van Mariëngearde kunnen haar daar geregeld bezoeken.

Op 18 februari heeft Tiny Hölscher een succesvolle staaroperatie ondergaan en op 19 maart zal ze de tweede operatie ondergaan.

Annie Sonder is na haar ontslag uit het ziekenhuis op 20 februari, verhuisd naar Molenweide waar ze nu haar intrek heeft genomen in kamer 109. Tel. 0411–615438. We hopen dat zij er gauw zal wennen en wensen haar een algeheel herstel.


OVERLEDEN FAMILIELEDEN

  • Op 22 januari een zus van Wil Hafkamp ( mw. J. Tjak – Hafkamp )
  • Op 23 januari een broer van Rika de Wit ( Jacob de Wit. M.Afr. )
  • Op 16 februari een schoonzus van Angela Brekelmans ( mw. L. Brekelmans- Gronert. )

We bidden voor de overledenen en wensen al de nabestaanden troost en sterkte.


INFORMATIE

  • Nel Boons heeft haar taak als contactpersoon voor Etten-Leur overgedragen aan Tiny Höl-scher. We danken Nel voor haar jarenlange inzet voor deze communiteit en danken Tiny voor haar bereidheid deze taak van Nel over te nemen.
  • Anne van den Oudenrijn heeft haar taak als contactpersoon voor Warmond overgedragen aan Bep van Grieken. Anne, dank voor alle jaren van inzet voor deze communiteit en dank aan Bep om deze taak voort te zetten.
  • Wil Hansen heeft het werk als aanspreekpersoon voor Driebergen overgenomen van Annie Sonder. Wij danken Annie die de laatste jaren zo trouw dit werk heeft gedaan.

De “ veertigdagentijd ” voor Pasen

Hij trok zich terug om te bidden…..

Jezus trok zich terug om te bidden wanneer er in zijn leven dingen gebeurden die om bezinning vroegen. ( uit : Jezus hoe Hij staande bleef van Jo Tigcheler )

Van het bidden van Jezus kunnen we leren dat bidden vaak meer een innerlijk proces is dan het formuleren van wel gekozen woorden.
Bidden in de veertigdagentijd is een tijd om bewust te leven vanuit de Bron die Leven is en leven geeft.
Het is ook geraakt worden door mededogen en begaan zijn met de nood van een ander en je daar daadwerkelijk om bekommeren.

Misschien kunnen we in de voorbereiding naar Pasen ons afvragen, persoonlijk of als communiteit, wat dat inhoudt in ons dagelijks leven “MEDEDOGEN” , bekommerd zijn om de medemens, ”wie is die medemens,” en ons daar daadwerkelijk voor inzetten.

Denken we ook speciaal aan onze medezusters in Afrika die vaak in moeilijke omstandigheden zich “staande” houden om tot steun te zijn voor de medemens.

Ik wens u allen gezegende veertig dagen.
Jeanne Simons.