Pater Wim Wouters overleden.

Wim werd geboren op 22 juni 1936 in Schijndel. Om missionaris te worden volgde hij de opleiding in onze vormingshuizen van Sterksel, Santpoort, St. Charles,
’s-Heerenberg en Totteridge (Engeland). In Totteridge verbond hij zich op 11 juli 1961 door een missionariseed aan onze Sociëteit. Op 29 juni 1962 werd hij in Breda priester gewijd. Twee broers van zijn vader, Antoon († 1965) en Harrie († 1989), waren ook Missionaris van Afrika, alsook zijn 3 jaar oudere broer Christ († 1991).

Wim had een gezond oordeel, wist wat hij wilde, en ging dan vaak onverschrokken zijn eigen weg, terwijl hij knopen doorhakte en nieuwe wegen baande. Hij kwam uit voor zijn mening, wilde dingen voorzien en regelen en was een harde werker. Al van jongs af aan was hij bezorgd om de goede sfeer in een gemeenschap, steeds bereid een dienst te verlenen en gemakkelijk in de omgang. Hij had zeer brede interesses, was opmerkzaam en overtuigd van het belang van de sociaal-culturele kant van het pastoraat.

De eerste benoeming van Wim beantwoordde niet bepaald aan zijn verlangens en voorkeur. Hij had gevraagd om naar oostelijk Afrika te gaan, maar hij werd naar ons klein seminarie te Santpoort gestuurd, waar hij de leerlingen begeleidde in studie en ontspanning. In 1968 kon Wim zich voorbereiden om naar Afrika te gaan. Juist in die tijd had er een hele omwenteling plaats in het missionaire denken en sommigen verklaarden hem “voor gek” dat hij nog naar Afrika wilde gaan! Maar dat hield hem niet tegen!

In augustus 1968 vertrok Wim naar het bisdom Mansa in Zambia. Hij begon in Lufubu, een parochie met 18 kerkdorpen. Tweemaal per week ging hij naar een protestantse middelbare school op 25 km afstand en bezocht dan ook een melaatsenkamp in de buurt van die school. Hij legde grote nadruk op pastoraal werk en het vormen van lekenleiders, wat heel veel werk gaf en vooral veel dialoog vereiste. Hij schreef in 1971: “… een Wouters heeft nu eenmaal de gewoonte om zijn mond dagelijks en veel te gebruiken”!

In augustus 1972 verhuisde Wim naar de Catechisten Opleiding te Bahati. In 2011 beschreef hij dat als “een mooie tijd”. Naast de vorming van de catechisten en hun vrouwen lanceerde hij een Bijbelcursus per correspondentie waaraan zo’n 400 volwassenen deelnamen, uit alle parochies van het bisdom. Hij werd lid van de priesterraad van het bisdom. Met zijn ideeën liep hij regelmatig vooruit op die van zijn medebroeders. Dit veroorzaakte soms communicatiestoornissen. Zodra hij zich daar bewust van werd, probeerde hij die uit de weg te ruimen. Wim wilde graag dat de catechisten in opleiding ervaring opdeden in het parochiepastoraat. Hij bouwde daarom in 1977 een nieuwe school in Lubwe. Hij schreef later: “Daar begon ik aan de mooiste jaren van mijn leven. De catechisten kwamen met vrouw en kinderen, kregen een fiets, en gingen ieder weekeinde naar een dorp om praktijkervaring op te doen”. In maart 1982 werd Wim econoom van het bisdom, maar dat zou niet van lange duur zijn.

In augustus 1982 werd Wim naar Nederland geroepen als Assistent Provinciaal. In die tijd waren er spanningen tussen de progressieve en de meer behoudende medebroeders, tot in zijn eigen huisgemeenschap aan toe. Hij besteedde veel tijd aan het bezoeken van medebroeders die in de “diaspora” woonden, van familie van medebroeders en van confraters die op verlof waren. Hij zette zich ook in, vanuit zijn Afrikaanse ervaring, voor kerkvernieuwing en gemeenschapsopbouw in allerlei groepen en bijeenkomsten, door deel te nemen of inleidingen te geven. Hij gebruikte graag een wat uitdagende taal en beelden om reacties uit te lokken. Hij ging toen ook deelnemen aan Marriage-Encounter weekeinden en deze later ook begeleiden, samen met echtparen.

In 1986 verhuisde ons bejaardenhuis van Esch bij Boxtel naar Heythuysen, niet alleen de levenden maar ook onze “voorouders” die er begraven lagen. Het haalde de pers; Wim stond de journalisten te woord. De Telegraaf kopte: “WP verhuizen en hun doden gaan mee”. Een andere krant: “Er liggen reuzen bij!”
Wim keerde in oktober 1988 terug naar Zambia als directeur van het Cultuur- en Taalcentrum te Ilondola, waar nieuwkomers ingewijd werden. In het eerste jaar waren er 15 cursisten van 4 continenten en 9 nationaliteiten. Als hij een beetje vrije tijd had zat hij graag op de stoeptreden te kletsen met voorbijgangers. Wim was ervan overtuigd dat het missionarisideaal is: de ontmoeting van 2 culturen op voet van gelijkheid, niet bekering op de eerste plaats. Een missionaris moet samen met de bevolking Jezus’ boodschap incultureren. In 1989 werd Wim ook nationaal aalmoezenier voor Marriage-Encounter. De regionale overste schreef in 1992: “Hij is goed bezig, voor de taalstudie en de initiatie van de cursisten in de Zambiaanse wereld”.

In november 1994 werd Wim pastoor in Regiment parochie te Lusaka, met 100.000 inwoners, waarvan 10% katholiek. In zijn pastoraal raakte hij betrokken bij sociaal werk voor de jeugd. Onder verantwoordelijkheid van de parochieraad werd, voor kinderen die niet naar school konden, een 4-jarige “lagere school cursus” opgezet, en voor oudere jeugd een ambachtsschool voor “leven-gevende” technische vaardigheden (Joh.10,10). Wim was bijna al die jaren lid van de regionale raad van Zambia en ook deken. Met Marriage-Encounter erbij had hij een druk leven.

In juni 2006 nam Wim afscheid van Zambia en kwam voorgoed terug naar Nederland. Bij zijn afscheid stuurde de aartsbisschop een warme dankbrief, en na een hele lijst van Wim’s activiteiten vervolgde hij: “ik kan zo nog wel even doorgaan … dank voor wat je bent, wat je was en wat je deed”.

Nog datzelfde jaar aanvaardde Wim een benoeming als pastoor van de parochie Lage Mierde waar hij 8 jaar bleef. De parochie bediende Hoge en Lage Mierde en Hulsel, hij noemde het “HoLaHu”. Bij zijn gouden priesterjubileum schreef hij: “Ik doe hier waar ik mijn hele leven mee bezig ben geweest. Cultuur, gewoontes en gebruiken hier zijn zo anders: wel of geen hand geven, elkaar aanspreken met voor- en bijnamen”.

Zich inleven in plaatselijke situaties en moeilijke begrippen hertalen deed Wim zijn hele leven. Zo schreef hij in juni 2013: “Missie heeft alles van doen met dialoog en ontmoeting. Als missionarissen zijn we gewend moeilijke woorden en begrippen te ‘hertalen’ naar mensen toe. In een Afrikaanse taal moet je begrippen en ongewone woorden nogal eens in een nieuw jasje steken, tenzij je voor het gemak of uit luiheid maar Engels gebruikt. Zo woon ik tegenwoordig in een groepje Kempendorpen waar ik de zware woorden van onze bijbel en liturgie dikwijls hertaal op zijn Mierds of Hulsels. … Dialoog wordt dan: goed luisteren en duidelijk vertellen wat je wilt zeggen. Ontmoeting: op bezoek gaan, veel luisteren, wat humor en veel bevestiging”. “Afrika is nog continu in mijn gedachten”.

Op 1 juli 2014 werd Wim gekozen als Sectoroverste. De eerste 6 maanden combineerde hij deze verantwoordelijkheid met zijn taak als pastoor van Lage Mierde, maar eind december van dat jaar nam hij daar afscheid. In april 2016 kwam Wim met het Sectorkantoor naar Heythuysen. Op zijn verzoek werd hij per 1 juli 2016 ontheven van zijn functie. Vanaf die tijd raakte hij geleidelijk aan steeds meer afwezig, totdat de tijd kwam dat hij meer zorg nodig had dan in St. Charles gegeven kon worden. Op 22 mei 2020 verhuisde hij naar Hornerheide waar hij zich vlug thuis voelde.

Half januari 2021 begon hij ook lichamelijk sterk te verzwakken. Op 2 februari 2021 ontving hij het sacrament van de zieken en enkele dagen later, op 6 februari 2021, is hij in zijn kamer rustig overleden.

Vanwege het coronavirus en de daarbij geldende beperkende maatregelen zal het afscheid van pater Wim Wouters in zeer besloten kring plaatsvinden op vrijdag 12 februari 2021 om 14.30 uur, tijdens een Eucharistieviering in de kapel van Huize St. Charles in Heythuysen. Daarna zullen we hem op het kerkhof aldaar ter ruste leggen. In gedachten en gebed kunt u met ons meevieren en gedenken.

Namens de Familie
Toon Wouters
Evertsenstraat 38
5463 HM Veghel

Namens de Witte Paters
Jozef de Bekker
Op de Bos 2
6093 NC Heythuysen