Homepagina > Onze overledenen > Jaar 2015. > Pater Louis Melis overleden.

Pater Louis Melis overleden.

vrijdag 19 juni 2015, door Webmaster



In medeleven en dankbare herinnering,

delen wij U mede dat

Pater Louis Melis
(Aloysius Maria Adrianus Gerardus),

Missionaris van Afrika
- Witte Pater,

op 16 juni 2015 is overleden.


_


Op vrijdag 19 juni zullen wij hem gedenken tijdens de uitvaart-dienst en hem daarna begraven op ons kerkhof in Heythuysen.

Louis werd geboren op 31-5-1930 te Tilburg. Om missionaris te worden volgde hij de opleiding in onze vormingshuizen van Sterksel, Esch bij Boxtel, ’s-Heerenberg en Heverlee in België waar hij zich op 16-7-1955 door een missionariseed verbond aan onze Sociëteit. Hij werd gewijd op 2-4-1956 te Tilburg.
Louis had een gezond verstand en had de gave om iets duidelijk uit te leggen. Hij had een grote wilskracht en was een doorzetter, steeds bereid een dienst te verlenen en alle werk aan te pakken. Dat deed hij dan grondig, met methode en orde, tot in detail. Opgewekt van aard -zijn lach hoorde je van ver- en toch kon hij “een zware kar trekken”.

Na 3 maanden in Engeland vertrok Louis in december 1956 naar Tanzania, bisdom Kigoma, om in Ujiji de landstaal Swahili en de cultuur te leren. Daarbij ging hij katholieken aan huis bezoeken; méér dan men zou verwachten in dit typische moslim dorp. Ja, waar Stanley Livingstone ontmoette. Juist vóór zijn verhuizing naar het klein seminarie Kaengesa in het aangrenzende bisdom Sumbawanga, schreef hij 20-11-1957: “Als je je met hart en ziel aan je werk geeft, dan is het overal goed”. De drie Kajotters en plaatselijke werklui hadden nog maanden nodig om het verplaatste seminarie af te bouwen, en in die tijd moesten de staf en seminaristen zich behelpen met wat klaar was. In januari 1959 werd de voor dat bisdom eerste Tanzaniaanse bisschop gewijd, Mgr. Msakila. Zijn Regionale Overste schreef in december 1959: “Louis kent de seminaristen goed en is geliefd bij hen”.

Eind november 1961 verhuisde hij naar het klein seminarie Ujiji, bisdom Kigoma, om er rector te worden. Louis was er als enige priester met vier Tanzaniaanse leraren; hij gaf Latijn, aardrijkskunde, godsdienst en wiskunde. Hij verzorgde ook de eredienst: goede zang was steeds een prioriteit voor hem. Tijdens de vakanties trok hij door het bisdom om toekomstige kandidaten een examen af te nemen en om nieuwe te interesseren. Op 9-12-1961 werd het toenmalige Tanganyika onafhankelijk; dat werd ook in Ujiji rustig en waardig gevierd. Tussen het werk van rector en het lesgeven door studeerde hij met de studenten jaarlijks een toneel-stuk in.
Vanaf januari 1967 gingen de bisdommen Kigoma en Tabora samenwerken: alle seminaristen maakten het voorbereidende jaar en 2 jaar middelbaar in Ujiji, en de volgende 4 jaar in Itaga. De staf bestond uit vier Witte Paters (waarvan 1 broeder), twee leken, en drie Witte Zusters. Louis leidde het eerste seminarie in Tanzania (wellicht in de wereld!) met leraressen.

Louis werd in november 1968 directeur van het lekenapstolaat. Hij verhuisde naar Kasulu, zocht alles uit en stelde zo´n praktisch en gedetailleerd vademecum samen dat zijn opvolger die nog jarenlang gebruikt heeft. In april 1970 ging hij naar de parochie Kasumo voor pastoraal werk en om de Ha-taal te leren, die naast het Swahili in het hele bisdom, (iets groter dan Nederland) gesproken werd. Januari 1971 verhuisde hij als pastoor naar Kiganza, een kleinere parochie vlak bij de bisschopsstad Kigoma, en werd tevens secretaris van de juist benoemde eerste Tanzaniaanse bisschop van dat bisdom. Hij werkte in de parochie samen met een bisdom priester. Hij schreef 20-1-1974: “Het valt niet altijd mee om 2 baantjes goed te doen. Ik houd er echter aan vast in een parochie te blijven werken”. Later vertelde hij dat in de eerste parochies waar hij werkte driekwart van zijn werk bestond uit het overtuigen van ouders om hun kinderen naar school te laten gaan, want zij stuurden hen liever als herders achter het vee aan de velden in. “Zo bezien vocht je als missionaris tegen de koeien en de geiten”!

In maart 1975 verwisselde hij Kiganza met de parochie Ujiji ook vlak bij de bisschopsstad, en bleef tevens secretaris van de bisschop. Maart 1976 werd Toine Smits secretaris, en kon Louis zich volledig inzetten voor het pastorale werk, nu in Kakonko, een uitgestrekte parochie 240 km van Kigoma verwijderd. December 1979 verhuisde hij terug naar Kiganza als pastor. Dat werk deed hij echt graag, maar in juni 1981 vroeg de bisschop hem om toch weer deeltijds zijn secretaris te worden. Vanwege een tijdelijk tekort aan priesters verhuisde Louis naar Kigoma, en het team van Kigoma bediende zowel die parochie als die van Kiganza.

In februari 1985 werd hij gevraagd om de coördinator te worden van de Katechese in het hele bisdom, met als standplaats Kabanga. Dat hield in: de vorming van geloofsleerlingen tot en met hun doopsel en de godsdienstige vorming in de lagere- en middelbare scholen. Het eerste jaar hield hij zich vooral bezig met studiedagen voor katholieke leerkrachten in elk van de dertien parochies, op drie soms vier plaatsen. Het lag in de lijn om de leken méér verant-woordelijkheid te geven, en hen daarvoor ook toe te rusten. Daarna gaf hij in de parochies bezinningsdagen voor katechisten. Voor de installatie van de nieuwe bisschop, begin 1990, was Louis coördinator. Elke pastorie in het bisdom had een radiotelefoon en om lange afstanden over slechte wegen te vermijden, belegde hij de comitévergaderingen over die radiotelefoon. Hij was de eerste die dat deed en het maakte grote indruk!

Oktober 1990 kwam hij naar Nederland en nam het roepingen pastoraat over vanuit Rotter-dam. Hij werd gevraagd zich vooral te richten op de Uitzendbeweging “Jongeren en Missie”, (opgericht door orden en congregaties), op de Internationale Missionaire Route van de Witte Paters, en op buitenlandse studenten met bijzondere aandacht voor Afrikanen. Louis deed het met zijn kenmerkende enthousiasme, ook al zag hij onvoldoende respons. In augustus 1993 werd hij in Boxtel voltijd secretaris van de Provincie tot augustus 1998. Toen verhuisde hij naar onze gemeenschap in Leidschendam en van daaruit verzekerde hij de pastorale zorg van het Woon- en Zorgcentrum Mariënpark. Hij zei eens bij gelegenheid: ”Als pastor voel ik me begaan en leef ik echt mee met het lief en leed van alle bewoners”, en hij ging bij ieder persoonlijk op bezoek. In huis hadden zij een papegaai die in alle perfectie de volle lach van hem na kon doen! Op 4-2-2004 vertrok hij er en kwam in Dongen wonen. Daar zorgde hij dagelijks voor de sacristie, en alles was steeds piekfijn in orde. Ook besteedde hij veel tijd en energie aan het verkrijgen van een flat voor zijn zus en de inrichting daarvan. Hij onderhield een massa persoonlijke contacten; wat vooral zichtbaar werd in de kersttijd, wanneer hij honderden kaarten ontving.

Op 25-3-2009 vestigde hij zich te Heythuysen. Hij werd er een van de twee "aanspreekpunten" van de Witte Paters, vooral tijdens de uren en weekeinden wanneer de twee dames-coördinatoren afwezig waren. Wanneer nodig sprong hij bij om confraters naar arts of specialist te rijden en voor ziekenbezoek. In de loop van 2011 nam hij de zang en muziek in de kapel voor zijn rekening, en zong dan voor of zette in met een opmerkelijk heldere stem. Opmerkelijk omdat hij kortademig begon te worden; ook liep hij steeds moeilijker. In 2014 moest hij zich uit alles terugtrekken; heel vakkundig leidde hij een medebroeder op om de muziek en zang in de kapel over te nemen.
Louis is op 16-06-2015 rustig in zijn appartement overleden.

Het aspect van Jezus wat hij, zijn hele leven overziend, vooral beleefde was:

“Een zaaier ging uit om te zaaien ...
en bracht het dertig-, zestig- en honderdvoudige voort”
.
Mk.4,3-8

De plechtige uitvaartdienst zal plaatsvinden op vrijdagmiddag 19 juni om 14.30 uur
in de kapel van St. Charles, Op de Bos 2, 6093 NC te Heythuysen.

Namens de familie,

De heer C. Brands
Bijsterveldenlaan 72
5045 ZV TILBURG

Namens de Witte Paters,

Pater W. Wouters WP
Modestusstraat 20
5101 BP DONGEN