Homepagina > Onze overledenen > Jaar 2012. > Pater Bart van Laarhoven overleden.

Pater Bart van Laarhoven overleden.

zaterdag 2 juni 2012, door Webmaster

In medeleven en dankbare herinnering
delen wij U mede dat

pater Bart van Laarhoven
(Lambertus Antonius)

Missionaris van Afrika (Witte Pater)

op 1 juni 2012 is overleden.

_

Bart, in de familie noemt men hem Bert, werd geboren op 4 september 1930 te Geldrop. Om missionaris te worden volgde hij de opleiding in onze vormingshuizen te Sterksel, Boxtel en ’s-Heerenberg, waar hij zich op 2 mei 1957 door de missionariseed verbond aan onze Sociëteit, waarna hij het laatste jaar van zijn theologieopleiding in Carthago maakte. Daar ontving hij op 3 februari 1958 de priesterwijding.

Bart had een goed verstand en gezond oordeel, was een methodisch en nauwgezette harde werker en had aanleg voor talen. Hij was een mensenmens.
Eind 1958 vertrok hij naar het bisdom Koudougou in Burkina Faso. Hij begon in de parochie Reo, om er de taal te leren. Hij voelde er zich “volkomen thuis”. Na 2 jaar werd hij leraar op het klein seminarie te Koudougou, waar hij later ook econoom werd. Hij schreef in die tijd: ”Een KERKklok heeft toch altijd nog meer bekoring voor mij dan een SEMINARIEbel”. Hij was bezig met de bouw van een kapel, de aanleg van een flinke groentetuin, een garage, een timmerwerkplaats, en het slaan van waterputten, zodat hij al aardig wat eelt op zijn handen kreeg.
Van 1965 tot 1973 werkte Bart in de parochie, eerst Imansgho dan Temnaore.
Begin 1966 vraagt hij de “Pastorale Gids” aan om zijn pastoraat aan te passen aan de veranderingen van het 2e Vatikaans Concilie. In mei 1967 liet hij weten dat hij zich al een tijd afvraagt of niet alleen hij maar alle missionarissen zich niet beter kunnen omscholen om als deskundige op een of ander gebied zich ten dienste te stellen van ontwikkelingslanden. De of-of diskussie van die tijd: ofwel geestelijk opbouwwerk ofwel ontwikkelingswerk. Bart beleefde die aan den lijve, en had het er zwaar mee. Vijf jaar later schreef hij:”Ikzelf (ben) ten volle Witte Pater en blij het te zijn, ondanks alle zorgen en, wellicht mag ik zeggen, lijden en onzekerheid (..) - maar zijn die niet verbonden aan het religieus en priester zijn op de dag van vandaag?”
Van februari 1971 tot medio november 1972 kwam hij op ziekteverlof. Zes jaar later schreef zijn regionale overste dat Bart goed in zijn vel zat, zowel in het bisdom als in zijn werk; dat hij zijn roeping als priester beleeft, en ook al doet hij veel ontwikkelingswerk, hij helpt ook in de pastoraal, zonodig elke zondag. Volgens die overste zou Bart het liefst leven in een gemeenschap waar men samen nadenkt over het pastorale werk, praat over boeken en artikelen, en deelt over het gebedsleven. Bart blijft een intellectueel, die graag de motivaties verdiept van aktiviteiten, zowel persoonlijke als pastorale. Wel voegde hij er aan toe: Dat is goed, als men maar niet overdrijft ...

In 1973 werd Bart coördinator van de projecten in zijn bisdom. Hij stelt ontwikkelings-projecten voor, die beantwoorden aan de behoefte van de mensen. Op de toegekende fondsen ziet hij toe dat ze juist gebruikt worden. In die periode richt hij een coöperatie van catechisten op met iedere maand een bijdrage. Ze konden dan een aanvrage indienen voor een ezel met karretje, gaas voor de omheining van hun groentetuin, enz. en jaarlijks een gedeelte afbetalen. Een confrater herinnert zich dat hij honderden rollen gaas bij Bart afhaalde voor catechisten. Hij bouwde het UNITAS Centrum, een prachtige gelegenheid voor vergaderingen en retraites, met logeerkamers voor bisdomwerkers, dat werd gerund door Zusters. Ook startte hij een werkplaats met bulldozers, vrachtwagens, werktuigen, en een werkploeg om stuwdammen aan te leggen en te onderhouden; méér dan 100 in verschillende bisdommen.

In mei 1984 werd hij Algemeen Econoom van het bisdom en in 1986 adjunct-directeur van het Nationale Ontwikkelingsbureau van de kerk, waarvan hij zelf initiatiefnemer en mede-oprichter was, om projekten te coördineren. Een leek, een Burkinabé, was directeur.
Bart hield van dit werk, en van de vorming en organisatie die dit mee brengt. Hij was erg begaan met arme mensen. Structureel pakte hij de armoede aan via het projectenbureau, en daarbij bleef het individu dat tijdelijk vastliep hem na aan het hart.
In 1986 werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau.

In 1991 en 1992 had Bart om verschillende redenen een zeer moeilijke tijd. Vooral zijn broer en zussen, en verschillende medebroeders hebben hem toen goed gesteund en geholpen.
Juli 1993 werd Bart Regionale Econoom van alle Witte Paters in Burkina Faso, weer een vertrouwenspost. En in 1999 schreef zijn regionale overste dat Bart dat deed met veel deskundigheid en onbaatzuchtigheid. Eind 2001 werkte hij (71) zijn opvolger in en kwam 22 maart 2002 voorgoed terug naar Nederland. Hij nam zijn intrek in Heythuysen – St.Charles. Hij deed er nog wat administratief werk, was de medebroeders in de gemeenschap van dienst en legde ‘s avonds graag een kaartje, het liefst bridge. Dat alles werd op de duur moeilijk vanwege zijn sterk toenemende vergeetachtigheid, terwijl hij zelf steeds meer wilde doen.
Helaas moest op de duur voor Bart een meer gespecialiseerde zorg en verpleging buiten St. Charles gezocht worden, en omdat zijn familie Bart graag kort bij haar had, vond zijn familie in november 2006 in het woonzorgcentrum Berkenheuvel te Geldrop een plaats voor hem. Geweldig is wat zijn familie voor Bart gedaan heeft - wat verder ging dan hem ‘dagelijks’ bezoeken – en geweldig is ook de jarenlange liefdevolle en deskundige zorg en verpleging van de staf van het centrum. Wij zijn hen daar zeer dankbaar voor, want Bart had het niet beter kunnen treffen, al kon hij dat zelf niet meer zeggen. Op 9 februari 2008 hebben zijn familie samen met 9 medebroeders zijn gouden priesterfeest gevierd. De pastor van het centrum had een goede eucharistieviering voorbereid en hielp Bart om aan het altaar het tafelgebed deels mee te bidden. De gezondheid van Bart werd minder en minder. Hij ontving 12 augustus 2011 het sacrament van de zieken. Daarna knapte hij even op. Op 1 juni 2012 is Bart rustig overleden, wat voor hem een verlossing is.

Op zaterdag 6 juni 2012 om 14:30 uur was er in de kapel van Huize St. Charles, Op de Bos 2 in Heythuysen (6093ED) een Eucharistieviering om Bart te gedenken, waarna we hem te ruste hebben gelegd op ons eigen kerkhof aldaar.

“Welke beheerder is zo trouw en verstandig dat zijn heer hem aanstelt
over het volk om ieder op tijd zijn levensonderhoud te geven?”
Lukas 12,42

Familie van Laarhoven

Jan Mol M.Afr.
Gedelegeerde Overste Nederland
Modestusstraat 20 Modestusstraat 20
5101 BP Dongen