Homepagina > Onze overledenen > Jaar 2012. > Pater Jo van Osch overleden.

Pater Jo van Osch overleden.

maandag 16 april 2012, door Webmaster

In medeleven en dankbare herinnering
delen wij U mede dat

pater Jo van Osch
(Johannes, Marius, Antonius)

Missionaris van Afrika (Witte Pater)

op 13 april 2012 is overleden.

_

Jo werd geboren op 19 november 1923 te Rosmalen. Om missionaris te worden volgde hij de opleiding in onze vormingshuizen van Sterksel, Boxtel, en ’s-Heerenberg, waar hij zich op 9 april 1948 door de missionariseed verbond aan onze Sociëteit en waar hij op 11 juni 1949 priester werd gewijd.
Jo was een harde werker, een doorzetter, met een gezond oordeel. Hij was goedhartig, steeds bereid een dienst te verlenen, iemand waarop men kon rekenen. Hij was niet te sterk van gezondheid en was wat geneigd tot zwaarmoedigheid. Hij hield van vlug en goed afwerken.

Na zijn wijding en enige maanden vakantie moest hij in september 1949 les gaan geven op onze filosofische opleiding in ´s-Heerenberg en later op St. Charles bij Boxtel. Per week gaf hij 5 lessen Geschiedenis van de Filosofie, 4 Engels, 2 Missiologie en 1 Liturgie. Zijn lessen waren degelijk voorbereid, maar wel wat droog.
In september 1954 vertrok hij naar Afrika, het groot seminarie te Kipalapala, Tanzania, om weer les te geven in de Filosofie. Daarnaast was hij de pastor van de kleine parochie, verbonden aan het seminarie, om de studenten in te wijden in de praktische pastoraal. Dit pastorale werk deed hij liever dan de taken op het seminarie. Zijn regionale overste typeerde hem als: “Een kalme persoonlijkheid die veel werk verzet”.
Hij kwam in februari 1961 uitgeput terug naar Nederland. Hij was zó gelukkig in Kipalapala dat hij er na een rustperiode in oktober 1962 weer terugkeerde. Hij moest het wel wat kalmer aan gaan doen. In oktober 1965 verhuisde hij naar Ttungamo bij Bukoba (Tanzania) om ook daar weer les te geven op de filosofische opleiding. Na drie jaar kwam hij weer ziek terug naar Nederland, en bleef er voor goed.
Begin 1969 werd hij rector van de ziekenhuizen, bejaardenhuizen, en een verpleeghuis te Winterswijk. In die tijd begon hij artikelen te publiceren in geestelijke tijdschriften. Zo schreef hij in 1973 in “Emmaüs”, een blad voor wie met Christus door de tijd wil gaan, over “Roeping als geestelijke gave”. Hij pleitte daarin om ook het geestelijke aspect van roeping in het oog te houden en te ontwikkelen. “Met psychologie en sociologie alleen zullen wij nooit de roepingencrisis kunnen oplossen. Dit geldt uiteraard ook voor een persoonlijke roeping crisis”. Daarna schreef hij ook regelmatig in het tijdschrift ‘Innerlijk Leven’: over “Verwondering en Liefde”, “Jezus ontmoeten in de psalmen” en “De liefde leren kennen”; artikelen waarin hij de persoon van Jezus heel centraal plaatste.
In al zijn artikelen haalde hij veel bijbelteksten aan, vooral uit het Nieuwe Verbond. Bijvoorbeeld: Jezus zei: “Blijft in mijn liefde”, Joh.15,9. Uit al zijn artikelen blijkt een oprecht pastoraal begaan zijn met de groei van binnen, de innerlijke ontwikkeling van de mens.

Eind 1977 organiseerde de Nederlandse M.Afr.-provincie een enquête onder de medebroeders over deelneming in kleine gemeenschappen. Jo vond dat een ‘uitstekende zaak’ en dat had al veel eerder moeten gebeuren. “Indien deze mogelijkheid had bestaan toen ik naar Nederland kwam (1968) zou ik er zeker voor gekozen hebben. Nu is het allemaal anders gegaan en ben ik in een situatie waar ik, om velerlei redenen, niet uit kan stappen”.

Per 1 september 1980 werd Jo benoemd tot parttime geestelijk verzorger voor het Elisabeth Ziekenhuis en het Algemeen Ziekenhuis te Winterswijk. Op 1 augustus 1982 werd hij conrector van het St.Annadal Ziekenhuis te Maastricht, met 775 patiënten. Hij vond het intensief en zwaar werk en begon zich af te vragen of hij het wel aan zou kunnen. Toch heeft hij het bijna drie jaren volgehouden.
Hij werkte graag mee aan de vernieuwing van de kerkgemeenschap volgens het 2e Vaticaans Concilie, wel binnen het traditionele stramien. Toen de Nederlandse Provincie zich dan ook aansloot bij de zogenaamde ‘8 Meibeweging’, die stond voor een grotere openheid, maakte Jo zich grote zorgen. Hij voelde zich meer verwant met de Charismatische Beweging. Hij schreef er een artikel over in reactie op het artikel van Bill Dyer in ‘the Petit Echo’, ons Sociëteitsblad. Hij was er van overtuigd dat de vernieuwing van onze Sociëteit in en door de kerk hoorde plaats te vinden, en dat de drijvende kracht de heilige Geest hoorde te zijn.

Later sloot Jo zich aan bij de gemeenschap “De Kommel” in Maastricht. Dit Katholieke Evangelisatiecentrum werd op verzoek van Mgr. Joh. Gijsen opgericht met de opdracht een nieuwe gemeenschap te stichten van zusters en broeders, die in geloften leven. In 1990 werd deze ‘gemeenschap van de gekruisigde en verrezen liefde’ als een private vereniging van christengelovigen met rechtpersoonlijkheid erkend en in 1998 door Mgr. Fr. Wiertz opnieuw als een kerkelijke instelling van de RK-Kerk bevestigd. Naast de gemeenschappelijke gebeden verplicht ieder lid zich onder meer tot dagelijks anderhalf uur persoonlijke aanbidding en de contemplatieve tak zelfs 3 uur. Deze charismatische en apostolische gemeenschap betekende steeds meer voor Jo.

Jo is thuis in de morgen van 13 april 2012 rustig overleden.

Vele jaren heeft Mevrouw R. Frijns met grote toewijding voor Jo gezorgd en later ook samen met leden van ‘De Kommel’. Hij was hen daar zeer dankbaar voor. Ook wij zijn dat.

Op woensdag 18 april 2012 om 11:00 uur was er in de kapel van het centrum “De Kommel” – Kommel 29 – 6211 NX Maastricht een Eucharistieviering om hem te gedenken, waarna we hem rond 15:00 uur te ruste hebben gelegd op ons kerkhof te Heythuysen (Huize St. Charles – Op de Bos 2 – 6093 NC Heythuysen).

De heilige Geest ... zal u alles in herinnering brengen
wat ik (Jezus) u gezegd heb.

Joh.14, 26

Mevr. R. Frijns
Fam. van Osch
Gemeenschap ‘De Kommel

Gedelegeerde Overste p. J.Mol M.Afr.
Modestusstraat 20
5101 BP Dongen