Beste Allemaal,

Jullie wensen waren geweldig bij mijn 75^ste verjaardag. Het deed me echt goed dat jullie met me meeleefden en met me meegevierd hebben. Ik moet er gewoon om lachen als ik nu besef dat ik 75 ben! Dan word je verondersteld je haren kwijt te zijn of minstens moet je vergrijsd zijn.

Maar niets ervan. Het ziet er allemaal nog uit als 30 jaar geleden. Een vroegere student van me zei deze week: “Evert weigert gewoon om oud te worden”. Ik blijf er dus jong uitzien. Dat betekent dus, dat ik oftewel het eeuwige leven op aarde heb, óf dat ik  een keer, al jong er uitziende het aardse leven zal verlaten. Welnu, daar heb ik geen zorgen over. Ik beschouw nu iedere dag als een extra.

Mijn verjaardag zelf is en geweldige mooie en gezellige dag geweest. ’s Morgens een mooie H.Mis waarin ik voorging en ’s avonds een prachtig feest met medebroeders en vrienden. Dat deed me deugd en ik zal het niet gauw vergeten. Het “lang zal hij leven” ging vrolijk de lucht in.

De volgende morgen (zondag 6 mei ) was ik al vroeg weer op de weg voor 250 km. afstand om een retraite te geven voor ongeveer 30 priesters. Ik kwam gisteren terug, maar toen kreeg ik een auto ongeluk in Kampala, toen ik bijna thuis was. Er waren 3 auto’s bij betrokken en er  is heel wat materiële schade, De drie auto’s staan nu bij de politie, en morgen moeten de verzekeringen het uitzoeken.

Ik heb ook last van een ontsteking rond een oog, maar dat komt niet van dit ongeluk.

Het was een fijne onverwachte verrassing jullie e-mail te krijgen bij gelegenheid van mijn 75^ste verjaardag Het doet me goed dat zelfs in het Provincialaat van Dongen er gebeden en gevierd werd. De wensen zijn dicht bij mijn hart: gezondheid, vrede en vreugde in het hart.

Vanavond verwachten we Dik Schopman en zijn vrouw. Frans Dewez is al op weg naar het vliegveld in Entebbe.

Nogmaals hartelijke dank en warme, hartelijke groeten aan alle medebroeders,

                        Evert