Dankbaar gedenken we Pater Omer Dierikx,
Missionaris van Afrika,Witte Pater.
Omer werd geboren in Zeeuws-Vlaanderen, in Oostburg op 6 januari 1923. Hij ging naar het klein seminarie IJpelaar van het bisdom Breda. Maar besloot missionaris te worden.
Hij sloot zich voorgoed aan bij de Societeit van de Witte Paters op 27 juli 1950 en werd op 31 mei 1951 in Schotland tot priester gewijd.
Een jaar later was hij onderweg naar Oeganda: uitgezonden naar het grote bisdom dat naar de besneeuwde Ruwenzori bergketen vernoemd was. Omer werkte er eerst dertien jaar lang in de parochies van Hoima en Wekomire. Hij hield van de mensen daar.
Toen werd hem de zorg voor de catechisten toevertrouwd. Die jonge,gehuwde pastorale werkers in de tientallen buitenstaties, die elke parochie telt, zijn de leiders van de Christen-gemeen schappen: tot in de uithoeken van de missies toe.
Omer stichtte een catechistenschool waar ze cursussen konden volgen. Met grote toewijding bereidde hij lessen voor in de plaatselijke taal. Ofschoon studeren hem in zijn opleiding zwaar gevallen was, boog hij zich over de boeken en bracht zichzelf op de hoogte van nieuwe theologie en bijbelkennis.
Hij volgde een jaarcursus catechese aan de Universiteit van Nijmegen. Hij begeleidde de catechisten ook op hun eigen werkterrein en hielp hen met de uitgave van preeksuggesties.
Na acht jaar droeg hij deze taak over aan een Afrikaanse opvolger. Omer ging weer parochiewerk doen en sjouwde van buitenstatie naar buitenstatie om de mensen bij te staan met onderricht en overleg.
Hij was ook goed met zijn handen: Een kundig bouwer. Zo werkte hij eerst in Bujuni en daarna hielp hij nog een nieuwe missie stichten in het ver afgelegen Rwemisanga.
In 1993 keerde hij voorgoed naar Nederland terug. "Ik kijk met grote dankbaarheid terug op de afgelopen 40 jaren". De laatste jaren waren zwaar voor hem door verval van krachten.
Maar hij werd met liefde verzorgd. Hij stierf te Heythuysen op 1 februari 2005.
We denken aan hem met warmte en respect.
UITVAART
Woord van inleiding op de viering
door Provinciaal Piet Kramer.
Beste familieleden en medebroeders van pater Omer Dierikx,
Beste vrienden en bekenden, beste verzorgsters.
Een vorige provinciaal schreef indertijd over Omer in een aanbevelingsbrief voor een kursus aan de universiteit van Nijmegen:”Pater Dierikx is een van onze beste missionarissen, die in een vroeg stadium al heeft ingezien, dat de toekomst van de kerk, niet - of zeker niet op de eerste plaats - ligt bij de missionarissen, noch bij de Afrikaanse priesters, maar bij de gelovige gemeenschap en bij goed getrainde plaatselijke leiders”.
Jarenlang heeft Omer zich in Oeganda met heel zijn inzet gewijd aan de vorming van catechisten: van de pastorale werkers in de dorpen, ver weg van de centrale missiepost.
Ook in de jaren dat hij gewoon parochiewerk deed had het vormen van mensen zijn grote aandacht. Zijn droom was een kerkgemeenschap waar mensen verantwoordelijkheid dragen.
Kennis kwam hem niet aangewaaid. Maar Omer’s toewijding bracht hem tot stug studeren. En zo tot inzicht en doelgerichtheid. Hij was geen man met flair. Maar onder een wat stroef uiterlijk leefde een warm hart. Bovendien had hij een bekwaam stel handen aan zijn lijf.
We gaan dus afscheid nemen van een echte missionaris. Zelf denk ik met grote dankbaarheid terug aan de paar jaren dat wij in een parochie, in Bujuni, samen optrokken. Twee heel verschillende mensen die elkaar door en door vertrouwden. Die jaren met hem werden de beste jaren van mijn leven.
Pater Willy Delen heeft nog veel langer met Omer samen geleefd en gewerkt. Hij zal ons in de homilie meer over hem vertellen. Beginnen we deze viering met God’s ontferming te vragen over hem en over onszelf.
Homilie, door Pater Willy Delen.
N.B. Willy Delen m.afr. heeft jaren lang met Omer Dierikx in twee missieposten van Uganda samen gewerkt. Hij geeft hier enkele aspecten van diens leven weer.
1. Hoe is voor Omer het werk onder de catechisten en zijn liefdevolle inzet voor hen ontstaan ?
Toen Omer in Hoima, Uganda aankwam in 1952, besefte hij dat de lekenleiders, gekozen door de christelijke geloofs-gemeenschappen, al het pastorale werk deden. En dat deze lokale Kerk gedragen en gedreven werd door héél gemotiveerde christenen.
Hij zag óók dat er té weinig gedaan werd voor deze leiders. (N.B. men beperkte zich eigenlijk alleen maar tot het uit de begin-jaren van de missie in Uganda uitgegeven katechismus-boekje, met vraag en antwoord, dat van buiten geleerd moest worden door de doop-leerlingen..)
Dat er dus weinig of géén katechetisch materiaal aanwezig was. Er werd dus veel van buiten geleerd uit een soort "one-penny katechismus-boekje", met 100 vragen en antwoorden. De ouderen onder ons herinneren zich dat zeker nog ! Met vragen als: "waartoe zijn we op aarde ?" of "wat is een sacrament ?" Die antwoorden werden erin gestampt en van buiten geleerd.
Maar weinig werd er gedaan aan geloofs-onderricht: en dat leidde dan ook niet tot echt geloofs-inzicht! Er was een gat in de markt, en daar moest iets aan gedaan worden !
In zijn tweede Parochie Kyaka-Wekomira begon Omer zijn eigen catechisten van de Parochie te onderrichten over practische onderwerpen zoals: preken, lezen in publiek, wat - en hoe - geloofs-onderricht gegeven moest worden, enz.
Dat deed hij goed, en met veel enthousiasme. Daarom werd hem gevraagd een opleidingsschool te beginnen voor twee Bisdommen.
Omer wist ook dat dit zijn levenswerk zou worden. En dat was óók iets dat hij graag wilde doen: het werd een "challenge"! (uitdaging)
Hij wist ook dat dit een werk van veel geduld en lange adem zou zijn: mensen opleiden met een achtergrond van slechts 4 of 5 jaren lagere school was géén sinecure!. En ook was er niet veel liturgisch en catechetisch materiaal aanwezig.
Hij moest dus met niets beginnen: géén geld, géén onderkomen, géén tuinen voor het onderhoud van de stagiaires, erger nog: géén boeken!
Maar hij begon ! ( eerst kwam hij naar Nederland om op de Universiteit van Nijmegen zich voor te bereiden op zijn taak. Terug in Uganda begon hij met zijn stagiars een veestapel op te bouwen voor melkproductie, vlees en onderhoud van het nieuwe catechetisch centrum. Self-reliance was zijn leitmotiv ! Het schijnt dat de "kudden van Omer" een belangrijke stimulans werd voor inspiratie naar de opzet van een landelijke veestapel..)
2. Wie was Omer voor mij ? Tien jaar in Bujuni en Sjaar Rwemisenga heb ik met hem samen mogen werken en leven. Omer was een fijne collega.
En heel betrouwbaar. Ik had bewondering voor zijn gezond verstand, zijn toewijding en inzet. Hij had dat onverzettelijke, nooit opgeven.. doorgaan...! Waar had hij dat vandaan? Van thuis? Is dat typisch Zeeuws?
In elk geval was hij daarin héél uniek!
Hij hield van gezelligheid, van zijn pijp, van wat muziekale achtergrond, van een babbeltje of óók van een serieus gesprek over pastorale problemen.
Zijn inspiratie en motivatie vond hij in momenten van stilte en gebed, en in de Eucharistie..
3. Het evangelie dat we zojuist hebben gehoord was dat van de Emmaüsgangers, en met name de woorden van Jezus: "...Och wat zijn jullie toch dom en traag van begrip... En Hij begon hen uit te leggen wat er over Hem in de gehele Schrift geschreven stond, te beginnen bij Mozes en al de Profeten..." (Lucas 24,25-28)
Waarom heb ik dit evangelie voor vandaag gekozen? Omdat Jezus aan zijn "studenten"- leerlingen geloofs-onderricht geeft: en dit zijn toch gevorderden, want hij had dat al drie jaren gedaan ! En dan zucht Hij: "wat zijn jullie toch traag van begrip!" Maar Hij gaat dóór om hen toch weer geloofs-onderricht te geven, met name over Zijn rol en Missie onder de mensen; en probeert hen dat bij te brengen vanuit de geschriften: dat Hij de Messias is.
Zijn wij óók zo traag van begrip? Vragen wij Hem ook om een groter geloof en inzicht in onze rol en onze zending naar de anderen toe?
Wat betekent "geloven" en "christen zijn" voor mij? Daar hebben we het best een beetje moeilijk mee.
Omer heeft dit begrepen en er een levenswerk van gemaakt ten behoeve van de leiders van de Kerk in Uganda!
Klik hier voor foto's
