Website 'Lavigerie' van de Witte Zuster en de Witte Paters, Missionarissen van Afrika
Dankbaar gedenken we Broeder Edouard van Rijckevorsel van Kessel
Missionaris van Afrika
Jonkheer Eduard werd geboren op 23 maart l922. Zijn vader was toen burgemeester van St.Oedenrode. Om missionaris te worden volgde hij de opleiding in onze vormingshuizen van St.Charles bij Boxtel, en ’s Heerenberg, waar hij zich op 11 september 1944 door een eed van trouw verbond aan onze sociëteit. Na werkzaamheden in Boxtel en in Rome, vertrok hij op 7 oktober l953 naar Congo, eerst het bisdom Goma, later naar het bisdom Mahagi-Nioka. Overal had hij de leiding van bouwwerken: te Mutongo, Birambizo, Bukavu, Masisi, Matanda, Jomba, en Mahagi, namen die tot de verbeelding spreken.
Hij bouwde o.a. een pastorie, een seminarie voor 500 leerlingen, een parochiekerk, zusterklooster, college, Katechisten Vormings Centrum, 2 grote paviljoenen voor TBC patiënten, en in 1986 ook nog de kapel voor het klein seminarie van Mahagi, die hij beschouwde als zijn levenswerk.
Hij had een levendige verbeelding, was vriendelijk van aard, gevoelig, had een gezond oordeel, was goed voor relaties, en hartelijk in de omgang. Tijdens zijn vormingsjaren wensten zijn oversten hem wat wilskrachtiger, en beter georganiseerd in zijn werk.
Vijf jaar na aankomst in Congo merkte de oversten op dat hij smaak kreeg in het leiden van bouwwerken, en dat hij daar goed in slaagde. In l984 schreef zijn Regionale Overste hem dat hij er in geslaagd was om plaatselijke vaklui te vormen, die het van hem konden overnemen.
Dat is juist één van de doelen van missionaris zijn: plaatselijke mensen vormen, verantwoordelijkheid overhandigen, en elders weer opnieuw beginnen. Dat heeft hij daarna nog voor vier jaar gedaan. Toen was hij 67 jaar, en heeft hij gevraagd in Nederland te blijven. Hij werd benoemd voor Heythuysen en nam er zijn intrek in april l989.
Hij was in Congo in de periode dat het land onafhankelijk werd, een bewogen tijd met veel spanningen en onrust. Men zag niet altijd het verschil tussen kolonialen en missionarissen, en Edouard kreeg daar ook mee te maken op de bouwplaatsen, de werklui waren wantrouwig en lieten het hem voelen.
Hij schreef, 1961: “Blijf dan maar kalm en werk dan maar rustig door. Afijn, tot heden is me dat nog gelukt.” Wat later vermeldt hij, dat er in zijn streek een paar keer botsingen geweest waren tussen de Congolese en de VN soldaten. Eind 1962 schreef hij blij te zijn een week gezamenlijke retraite te maken, niet zozeer omdat hij het geestelijk nodig had, maar fysiek, om bij te komen van de spanningen. De verhoudingen met de bevolking en werklui waren verbeterd, maar toen werd het lastig om bouwmaterialen te kopen.
In maart 1975 laat hij zijn bewondering blijken voor zijn bisschop: “Ze hebben begrepen dat ze niet met (zijn) voeten moeten en kunnen spelen. Wat is hij een steun voor ons. Echt een vechter die van niets en niemand schrik heeft”.
Oktober 1976 na zijn verlof in Nederland: “Ik ben hier weer zeer goed ontvangen, vooral door mijn arme werkmensen. Ze zijn allen blij dat ik terug ben, in de hoop dat zij weer werk zullen vinden”. Even verder:”Hier is alles heel rustig. Wel zijn op 5 maanden tijd de prijzen verdrievoudigd! … misschien gaat het de goede kant op. Afijn, we blijven opgewekt!“
Juni 1977: “Hier in Jomba beginnen de kleine christelijke gemeenschappen heel goed los te komen. Een plezier om dat mee te maken”.Maar in februari l979: “De miserie van slagbomen en soldaten begint weer”.
Een veelbewogen leven met 36 jaren in een Congo dat moeilijke tijden doormaakte, en waar hij getuigde van doorzetten. De vele gebouwen welke hij daar neerzette, waar hij terecht trots op was, blijven daar de stille getuigen van en blijven zijn mensen ten dienste staan.
Hij was erg graag in Heythuysen en dankbaar voor de verzorging. Zich niet goed voelend heeft hij op 8 augustus zelf gevraagd om de ziekenzalving te mogen ontvangen, waarna hij is opgenomen in de intensive care van het ziekenhuis te Weert.
Daar hij thuis wilde sterven is hij de 19e terug gekeerd naar Heythuysen, en op 23 augustus overleden. De uitvaart zal er plaats vinden op zaterdag 26 augustus om 3 uur in de namiddag waarna de begrafenis op ons kerkhof aldaar.
Huize “St.Charles” Op de Bos 2 6093 NC HEYTHUYSEN. Tel. 0475 49 45 55
Namens de familie van Rijckevorsel van Kessel Namens de Missionarissen van Afrika
Jan Mol
m.afr. Provinciaal.
De officieele aankondiging van het Generalaat van de Witte Paters te Rome: klik hier. Foto-verslag van de Uitvaart en Begrafenis; met de tekst van het gedachtenis-prentje: klik hier. Woorden die gesproken zijn door de Provinciaal Jan Mol gedurende de uitvaart.
