IN MEMORIAM
Zuster Bertha Bressers ( Pacifia )
Geboren te Liempde : 23 mei 1916
Eerste professie : 31 oktober 1937
Overleden te Boxtel : 14 februari 2005
Met heel veel meeleven van medezusters, familie, vrienden en kennissen werd Zr. Bertha begraven op 18 februari 2005 op begraafplaats Munsel te Boxtel, waar zij rust temidden van haar medezusters. Gedurende de eucharistieviering ten afscheid, in de parochiekerk St. Petrus te Boxtel, verwoordde Zr. Tiny Hölscher haar leven als volgt.
Maandagavond 14 februari bereikte ons het droevige bericht dat onze dierbare zuster Bertha Bressers was verongelukt. U kunt zich onze ontsteltenis en verbijstering voorstellen temeer daar haar medebewoonsters van Molenweide gezien hadden dat een ernstig ongeluk in de Achterberghstraat had plaatsgevonden, zonder te vermoeden wie het slachtoffer was. Voor de familie en onze Congregatie zijn het droevige dagen geweest, maar we voelen ons gesterkt door uw medeleven en bemoediging.
Vandaag zijn we in ons gezamenlijk verdriet bijeengekomen in deze kerk om op een waardige manier afscheid te nemen van onze lieve en zorgzame zus, schoonzus, tante en medezuster, in het geloof dat zuster Bertha ons in de Heer nabij is. Ondanks de droevige omstandigheden van haar heen gaan zijn wij ervan overtuigd dat zij ten volle bereid was om haar Heer en Meester te ontmoeten.
Zij blijft onder ons voortleven als een hartelijke, lieve, toegewijde en uiterst behulpzame medezuster. In grote dienstbaarheid stond zij tot het laatste toe klaar om iedereen die er om vroeg te helpen en waar ze maar kon mensen van dienst te zijn. Wie heeft haar niet gezien in Boxtel op haar fiets op weg naar de apotheker, het ziekenhuis, de markt, een winkel om voor anderen boodschappen te doen, een recept op te halen, of andere noodzakelijk dingen.
Bertha werd geboren te Liempde op 23 mei 1916 in een gezin van acht kinderen. Twee van haar 6 broers kozen voor het kloosterleven en ook Bertha voelde zich geroepen om Religeuze Missionaris te worden. In 1934 op 18 jarige leeftijd trad zij in te Esch bij de Missiezusters van Onze Lieve Vrouw van Afrika, ook wel Witte Zusters genoemd.
In onze congregatie vond in die tijd de vorming tot zuster missionaris voor een deel in Frankrijk en Noord Afrika plaats. Dus ging zij na 1 ½ jaar in Esch één jaar naar Frankrijk om vervolgens naar ons Moederhuis in Algerije te vertrekken. Op 31 oktober 1937 verbond zij zich door haar geloften aan de Congregatie waarbij zij de kloosternaam Zr. Pacifia ontving.
Zij bleef in Noord Afrika en werd benoemd voor Biskra in de Sahara waar onze Congregatie belast was met een groot ziekenhuis. Zij had de zorg voor de tuin die in de levensbehoefte van de zieken, de zusters en het personeel voorzag. Daarnaast ging zij veel op ziekenbezoek bij de vrouwen en kinderen die er verzorgd werden, en, zo zegt zij, ik heb ook mijn steentje bijgedragen in het washuis en in de keuken. Zij was er erg gelukkig.
Jammer genoeg moest zij wegens ziekte al gauw terug naar Nederland en toen de oorlog uitbrak was het voor haar onmogelijk om naar Afrika terug te gaan. Zodoende verbleef zij tijdens de oorlogsjaren in Boxtel. Samen met andere zusters vond zij al gauw haar weg naar arme gezinnen vooral in Lennisheuvel, waar zij op alle mogelijke manieren hulp bood en dienstbaar was.
Na de oorlog zou zij weer naar Noord Afrika vertrekken, maar op doorreis bleef zij eerst nog enkele jaren in Frankrijk. Uiteindelijk was het pas in 1950 dat zij weer terug was in haar geliefd Noord Afrika. Deze keer ging zij naar Ain-el-Arba vlak bij Oran. Daar werkte zij samen met Afrikaanse meisjes waar zij goede contacten mee had. Maar haar gezondheid speelde haar opnieuw parten en na 5 jaar moest zij weer terug naar Nederland.
Zij realiseerde zich dat dit nu voorgoed was.Vastbesloten wilde zij zich ook hier als missionaris inzetten. Wij kunnen de jaren die volgden daarom het best beschrijven als een tijd waarin zij zich altijd blij en opgewekt heeft ingezet voor heel veel mensen met grote toewijding en dienstbaarheid.
In onze leefgemeenschappen van Boxtel en Esch was zij jarenlang belast met de keuken en zorgde dat niemand iets te kort kwam. Vier jaar lang verzorgde zij haar ernstig zieke moeder. Intussen had men in Boxtel ontdekt dat zij geknipt was voor bejaarden zorg en begon zij haar werk als gezinshulp.
In Boxtel en omgeving zette zij zich vijftien jaar lang in bij gezinnen die hulp nodig hadden. “Twee gezinnen per dag” vertelde zij later. En, schreef zij: “Hoeveel goede contacten heb ik niet gehad, en, ik had wel gemerkt dat velen hun leven lang hard gewerkt hadden, maar nooit geen ontspanning gekend hadden. Het is daarom dat ik me heb willen inzetten voor de Lourdes Liefdewerken.
Heel veel zieken en gehandicapten heb ik de gelegenheid gegeven om met reductie naar Lourdes ter bedevaart te gaan.” Zelf had zij een grote verering voor Maria. Wij zingen daarom enkele van haar lievelings-liederen. Ook ging zij elk jaar mee naar Lourdes, eerst als verpleegster, later als hotelleidster.
In 1990 moest zij het wat kalmer aan gaan doen. Haar gezondheid liet te wensen over.
In 1998 nam zij haar intrek in Huize Molenweide waar zij nog een goede zes jaar heeft mogen wonen. “Nu heb ik wat meer tijd om te bidden en te lezen”, zei ze. Al gauw vond zij ook hier gelegenheid om zich voor anderen in te zetten en was zij altijd bereid boodschappen te doen voor medebewoonsters en uit te helpen met naaiwerk. Altijd bedrijvig was zij voor velen een steun en toeverlaat.
In deze eucharistieviering willen wij God bedanken voor onze Zuster Bertha. Dankbaar voor haar leven, dankbaar voor alles wat zij voor zoveel mensen heeft betekend. Ik ben ervan overtuigd dat de Heer haar heeft verwelkomt met de woorden die wij zojuist in het Evangelie hebben gehoord.
“ Kom gezegende van mijn Vader.
Al wat u gedaan hebt voor één van mijn broeders of zusters,
al wat het de allerminste,
hebt u voor mij gedaan.”
Lieve Bertha, de Heer heeft je bij de hand genomen en je naar het eeuwig vaderland geleid waar je nu met Hem mag leven.
Rust in Vrede.
